ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκίνησε τέλος Γενάρη του 2011. Θέλω να φύγω. Πάμε μακριά μου είπες. Έχω μία σχέση που δε με γεμίζει. Είσαι τα πάντα για μένα.Και σε πίστεψα. Αφοπλιστικός , σαρωτικός, σα φωτιά που τα καίει όλα... Είχα να νιώσω έτσι πολλά χρόνια. Μετά από ένα δύσκολο διαζύγιο με πολύ απόριψη, πίκρα, πόνο. Και έδωσα την ψυχή, το μυαλό και το σώμα μου. Τέσσερεις μήνες ήμουν σύντροφος, φίλη ερωμένη. Έχτιζες το σπίτι σου και περνάγαμε ώρες στο τηλέφωνο εσύ να χτίζεις κι εγώ να σε συντροφεύω. Μέχρι που τελείωσε το σπίτι. Κι εσύ γύρισες στη νόμιμη σύντροφό σου που μου την κακολογούσες. Αυτή επέλεξα μου είπες. Δεν έφυγα ποτέ από το σπίτι μου είπε.Γύριζες σ΄αυτό που κακολογούσες. Και άρχισε η κόλαση.Πέρασα μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη (για σένα) μόνη μου και χιλιάδες άλλες δυσκολίες.. Και δε μίλαγα.Με ειρωνεύτηκες, με μείωσες, με πόνεσες πολύ...Μεγάλη η διαφορά ηλικίας κι όμως η καρδιά δεν έχει ηλικία. Άλλά εσύ τετραγωνίζεις ακόμα και την καρδιά. Πού πήγε ο άνθρωπος που γνώρισα? Μακριά στον Αμαζόνιο.Τώρα φτάσαμε όταν σού'ρχεται μία φορά στο τρίμηνο να στέλνεις ένα μήνυμα..Ήξερες ότι έκανα μία επέμβαση στο στομάχι κι ούτε ρώτησες πώς είμαι...Την τελευταία φορά με ρώτησες τί έχω κάνει για σένα ...Μόνο τέσσερεις μήνες στο κινητό να σε συντροφεύω όταν έχτιζες φτάνουν , μόνο ότι ήμουν εκεί όποτε με ζήτησες με τα άγχη της δουλειάς , της οικογένειας και τόσα άλλα φτάνουν.Αλλά όλα ξεχνιούνται. Κατά τ΄άλλα ήμουν η γυναίκα του γλεντιού και της καλοπέρασης....Μακάρι να ήμουν και να κοίταγα τον εαυτό μου. Γιατί τελικά ποιός εκτιμάει ότι του δίνεις? Κανείς. Σε βρίζει στο τέλος.Κουράστηκα..... Θα ήθελα για κάποιον να είμαι κι εγώ σημαντική. Αλλά γέμισε ο κόσμος ψέματα. Πολλά λόγια, υποσχέσεις και στο τέλος ....απέραντη μοναξιά....Πόσο Θα΄θελα ένα δικό μου άνθρωπο !!!!!!!