ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζουσα μια περιπου ηρεμη ζωη...την αλλαξα δυο χρονια πριν οταν καταλαβα οτι ενα προβλημα δε το αφηνεις να πολλαπλασιαστει αλλα το λυνεις. Το ελυσα αλλα δημιουργησα ενα αλλο μικροτερης σημασιας. Εφυγα απο την Ελλαδα, τα αφησα ολα πισω μου..Ξεκινησα απο το μηδεν με ορεξη για νεα περιπετεια...Τελειωσα τις σπουσες μου..ανελιχτηκα σε μια οχι και τοσο ενδιαφερουσα δουλεια για εμενα αλλα μεχρι σημερα μου δινει ολα αυτα που χρειαζομαι για να περναω ανετα. Ο ανθρωπος μου μακρια λογω υποχρεωσεων αλλα με πλανο να ερθει συντομα να με βρει...με κλαματα με αποχαιρετισμους και ακομα αντεχουμε. Αγαπιομαστε...Ορκιστηκαμε...ΠΑντα μαζι..Το εννοουσα...ακομα το εννοω. Ποσο ομως λιγα δευτερολεπτα αρκουν για να αλλαξουν αυτα που πιστευες? αυτα που ορκιστηκες. Δεν τα εχω πει σε κανεναν,με πνιγουν. Ο ανθρωπος μου ερχεται μονιμα επιτελους,να ζησουμε μαζι ,να τα χτισουμε ολα μαζι. Και τωρα δε μπορω, δε θελω..? Τον φιλησα, ανακαλυψα τη γευση ενος αλλο φιλιου απο αυτο που ηξερα, η καρδια μου χτυπαει οταν τον βλεπω, νιωθω 20 χρονων.Το συναντησα ενα μηνα πριν,σε ενα μπαρ. Δεν εδωσα σημασια ,με εψαξε πολυ, αντισταθηκα,δεν ειναι για μενα αυτα, εγω εχω τον ανθρωπο μου,ειμαι καλα δε χρειαζομαι τιποτα αλλο. ΔΕ χρειαζομαι? το φιλι του με μεθυσε,εγινα κομματια, ηρθε σπιτι,τον σκεφτομαι...ακομα τον σκεφτομαι. Το σταματησε οταν καταλαβε μαλλον...τον σκεφτομαι ακομα..τον βλεπω ακομα σα φιλο...βλακειες...τοσες σκεψεις..ενα πραγμα ζηταω..το φαρμακο για ν αξεχασεις..να γυρισω εκει που ημουν...να τελειωσει μεσα μου..να βρω τον υπνο μου..