Καταρχήν σ' ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου απαντήσεις. Δεν μπορώ να σου πω οτι έχεις άδικο. Ειναι το μόνο επόμενο να κουράζει αυτή η κατασταση. Το βλέπω πως είναι απίστευτα ψυχοφθόρο, έχουν έρθει στιγμές που νόμιζα πως τρελαινόμουν- κυριολεκτικά, στιγμές (πολλές...) που νιώθω να χάνω τον εαυτό μου σχεδόν μέσα σ' αυτό. Κανείς δεν μπορει να αδικήσει κάποιον που κουράστηκε, και το τέλειωσε. Ίσως ειναι καλύτερα έτσι πολλές φορές. Όμως, έχω άπειρη υπομονή, άπειρη αγάπη γι' αυτον τον άνθρωπο... (Και όταν λέω πως μπορώ να του συγχωρήσω τα πάντα, δεν υπερβάλλω. Έχουμε περάσει και κακές στιγμές, μιλάω για πράγματα που σε όποιον και να πώ ότι συγχώρησα και ξέχασα, με κοιτάει σαν να ήμουν τρελή. Αλλά δεν με νοιάζει.) Ήξερα εξαρχής πως είχαν τα πράγματα. Και θα συνεχίσω να επιμένω, μέχρι όπου πάει.Και το κυριότερο...Έχω περάσει κατά πολύτο σημείο που μπορώ να γυρίσω πίσω. Όσο μ' αγαπάει κι αυτός, όσο εξακολουθεί να το θέλει, θα το προσπαθώ. Το μόνο που απομένει πια ειναι να κανω υπομονή, και να ελπίζω. Πως μια μέρα θα τα καταφέρουμε να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε μαζί.
17.10.2013 | 04:46
Distance II
"Home is where your heart is"Όταν η καρδιά σου μιλάει άλλη γλώσσα, ζει σε άλλη χώρα; Συνεχίζεις να υπάρχεις έτσι απλά, μηχανικά. Επιβιώνεις. Περιμένεις. Να ξαναζήσεις. Για την επομενη φορά που θα ξαναβρεθείτε. Μια φορά το χρόνο... Για 4 μέρες; Για 5 μέρες; Για μια βδομάδα; Και μετά πάλι. 360 μέρες κενές. Πάνε έτσι 2 χρόνια, 1 μήνας και 8 μέρες. Τις έχω μετρήσει, ναι. Και τα λεπτά έχω μετρήσει. Κενά όλα. Ο χρόνος μετράει μόνο όταν είμαι εκεί, σπίτι μου: στην αγκαλιά σου, να αναπνέω μυρωδιά σου. (Το ξέρω πως δεν είναι προσωρινό. Καθένας έχει υποχρεώσεις. Σπουδές, δουλειές...) Να είχα το θάρρος να τα βροντήξω όλα, να παρω την πρώτη πτήση με όσα λεφτά έχω και να έρθω να σε βρω.Το ξέρω, μην με ρωτήσεις πως- θα είμαστε μαζί στο τέλος. Το ξέρω.Θα συγχωρήσω τα πάντα, θα ανεχτώ τα πάντα, θα υπομείνω τα πάντα. Τι σημασία έχουν ολα τα υπόλοιπα, αν είμαι μακριά σου; Τι σημασία έχει ό,τι και να συμβεί, αν είμαι μαζί σου; Το μόνο που μετράει είσαι εσύ.Και θα το κάνω (το κάνω ήδη): θα συγχωρήσω, θα ανεχτώ, θα περιμένω. Όσο χρειαστει.Όμως αγάπη μου, φοβάμαι... Φοβάμαι να ξεθωριάσει η μορφή σου στη μνήμη μου. Όπως όταν σου κρατάνε το χέρι, και μετά κρυώνει σιγά σιγά..."The scariest thing about distance, is that you don't know whether they'll miss you, or they'll forget you."I miss you...
1
