ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μοναξιά που νιώθω είναι επίμονη και αδυσώπητη. Περιβάλλομαι από ανθρώπους κι όμως είμαι μόνος. Λες και αναβιώνω την εφηβεία μου, όπου, όπως όλοι σε κάποια φάση πιστεύω, νόμιζα ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς. Μόνο που τώρα δεν είμαι έφηβος. Ούτε κατά διάνοια. Βγαίνω και βρίσκομαι με φίλους και λοιπούς, όσο και όποτε μπορώ. Πολλοί θα πείτε ότι είμαι τυχερός που κάνω έστω και αυτό. Το κατανοώ. Δεν μπορώ όμως ν' αποτινάξω αυτό το συναίσθημα της μοναξιάς, όχι μόνο όταν θα γυρίσω σπίτι μου, αλλά και όσο είμαι έξω, εκεί. Δεν περνάω καλά, δεν περνάω άσχημα. Απλά περνάω.