ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήταν η «ωραία» της σχολής. Την κυνηγούσα χρόνια. Μάταια. Όλοι την θέλαμε, αυτή κανέναν. Της άρεσε όμως να φλερτάρει. Με τους πάντες. Ακόμα και με γυναίκες. Μπροστά μας βέβαια. Έντονα. Επιδεικτικά. Όποιος «τσίμπαγε» και ανοιγόταν, απλά είχε χάσει. Τον κατασπάραζε. Της άρεσε να προσβάλει, να μειώνει, να ταπεινώνει. Ήταν καλή σε αυτό. Την ευχαριστούσε, την «έτρεφε», φαινόταν στο βλέμμα της. Και εμείς με την ουρά στα σκέλια φεύγαμε για να ξεσπάσουμε στην επόμενη. Παιδιά ήμασταν τότε.Πέρασαν χρόνια. Άκουσα πως παντρεύτηκε. Έναν στρατιωτικό. Βρίσκονταν κάπου στη βόρεια Ελλάδα.Την ξαναείδα τυχαία προχθές. Στο Golden. Μου μίλησε πρώτη. Χαμογελαστή, καλοντυμένη, έσπρωχνε ένα καροτσάκι με έναν μωρό. Θα ήταν πια 35. Και πάντα όμορφη. Πολύ όμορφη. Εγώ πέντε χρόνια μεγαλύτερος. Και πάντα μόνος. Πολύ μόνος.Για "χριστουγεννιάτικα ψώνια" είπε. Επέμενε να πάμε σπίτι της, έμενε κοντά. Είχε ένα «μαγικό» τρόπο να πείθει. Ανέφερε «τυχαία» πως ο άντρας της βρισκόταν εκτός Αθήνας.Σπίτι της λοιπόν. Έβαλε το παιδί για ύπνο. Σέρβιρε ποτά. Βρήκε κάτι παλιές φωτογραφίες. Μια εκδρομή με συμφοιτητές. Μέσα σε όλους και εγώ. Από τα «δεν άλλαξες καθόλου» και τα «πως πέρασαν τα χρόνια» βρεθήκαμε ο ένας πάνω στον άλλο. Χωρίς προσχήματα. Δεν είμαστε πλέον παιδιά.Σιγά που δεν ήθελα. Από το σαλόνι στο υπνοδωμάτιο. Το κάναμε σαν κουνέλια. Απίστευτη ενέργεια! Από τις φωνές της ξύπνησε το παιδί. Άρχισε να κλαίει. Σηκώθηκε για να το ηρεμήσει. Γυμνή όπως ήταν, χωρίς να ρίξει κάτι επάνω της. Σπίτι της ήταν άλλωστε.Περιμένοντας περιεργαζόμουν το δωμάτιο. Πάνω στο κομοδίνο η φωτογραφία του γάμου τους. Αυτός με στολή, αυτή δίπλα, έλαμπε σαν τον ήλιο. Τον λυπήθηκα. Χρονιάρες μέρες, μόνος, σε κάποιο στρατόπεδο να νοσταλγεί την αγκαλιά της γυναίκας του. Και το παιδί του. Νόμιζε πως έφτιαξε οικογένεια. Πως τα κατάφερε. Αξιολύπητος. Περισσότερο από αυτή. Περισσότερο από μένα.Μόλις ηρέμησε το παιδί, επέστρεψε. Συνεχίσαμε ως αργά. Ήθελε να κοιμηθώ εκεί. Και ήταν καλή, πολύ καλή. Αλλά έφυγα. Ίσως είναι αστείο αλλά ντράπηκα το παιδί.Πέντε τηλέφωνά της χθες, άλλα τρία σήμερα (μέχρι τώρα). Θέλει να ξαναβρεθούμε, με είχε «απωθημένο», «δεν ξέχασε ποτέ» κλπ. κλπ. κλπ. Τώρα όμως, σε μια εβδομάδα κατεβαίνει ο άντρας της.Θα ξαναπάω. Ότι βγει.