4.1.2014 | 13:48
Κρίση
Και εκεί που τα πράγματα πίστευα οτι δεν μπορούσαν να γίνουν χειρότερα,μαθαίνω σήμερα ότι ο πατέρας μου (ελεύθερος επαγγελματίας) πρόκειται να κλείσει το μαγαζί.Με τους λογαριασμούς να τρέχουν και την αδερφή μου να πηγαίνει στη τρίτη λυκείου,το βάρος νιώθω να πέφτει πάνω μου και θεωρώ υποχρέωση μου να προσπαθήσω να βρω δουλειά για να βοηθήσω την οικογένεια μου.Πέρα από τη δυσκολία εύρεσης δουλείας,δεν ξέρω πως θα καταφέρω να συνδυάσω επιτυχώς τις σπουδές με την εργασία...Φοιτώ στο Γεωπονικό,που αντιθέτως την εικόνα που έχουν αρκετοί,είναι μια απαιτητική σχολή,με πολλά μαθήματα,πολλά εργαστήρια,πολύ διάβασμα και χάλια πρόγραμμα.Ως τώρα πήγαινα σε όλα τα μαθήματα ανελλιπώς καθώς στόχος μου ήταν(είναι) να έχω μέσο όρο πτυχίου πάνω από 9,κυνηγώντας στο μέλλον υποτροφία στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό,και στη συνέχεια,διδακτορικό.Αν βρω κάποια δουλειά,αυτομάτως σημαίνει ότι θα πρέπει να θυσιάσω τις θεωρίες και ίσως μέρος των εργαστηρίων...Στεναχωριέμαι πάρα πολύ με την όλη κατάσταση της οικογένειας μου αλλά ταυτόχρονα λυπάμαι και για τα όνειρα που θα πρέπει να βάλω στην άκρη για να μπορέσω να φέρω στο σπίτι 300 ευρώ.
