Το να πηγαίνεις να μείνεις για πρώτη φορά σε μία άλλη πόλη μακριά από την ασφάλεια των γονιών σου δεν είναι εύκολο πράγμα. Πίστεψέ με έχω περάσει κι εγώ πολλά προβλήματα τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη στιγμή όμως είμαι σε καλύτερη κατάσταση ψυχολογικά. Γενικά, η εξομολόγησή σου μου θυμίζει πολύ τον εαυτό μου... Να ξέρεις ότι δεν είσαι η μόνη που έχει τέτοια προβήματα κι επίσης, ότι υπάρχουν και άλλοι που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση. Ίσως η ιδέα ότι "υπάρχουν και χειρότερα" να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα... Σε κάθε περίπτωση, να ξέρεις ότι είσαι μια χαρά κοπέλα κι ότι το διαφορετικό ίσως και να είναι καλύτερο από το φυσιολογικό μερικές φορές. Ήδη σε έχω συμπαθήσει και θα μου άρεσε πολύ να σε είχα φίλη.Εύχομαι ό,τι καλύτερο για το μέλλον σου! Και κυρίως υγεία κι ευτυχία!
11.1.2014 | 01:46
Τα χάνω λίγο
Γεια σας,εχω γράψει και άλλες εξομολογήσεις στο παρελθόν,για το πόσο μόνη νιώθω και πόσο με στεναχωρεί αυτο..ήμουν για γιορτές στη πόλη μου,δε σκεφτόμουν εκεί τόσο,δεν έκλαψα καμία μερα απο τις 20 περίπου που ήμουν εκεί.Μόλις γύρισα στη πόλη που σπουδάζω,να μαι πάλι να κλαίω..Θέλω να σας ρωτήσω αν ξέρετε τι μπορώ να κάνω,θέλω να μιλάω κάπου..και δεν μπορώ οικονομικά να πάω σε ψυχολόγο.Σαν μη φυσιολογική δεν έχω φίλους,λάθος έχω,αλλά δε μπορώ να ανοιχτώ,ίσως δήλαδη να μη μετράνε για φίλοι.Όταν με πιάνει αυτό το συναίσθημα, νιώθω να πνίγομαι,δε μπορώ να πάρω ανάσα.Με πνίγει η μοναχικότητα μου και δε θέλω να είμαι για πάντα έτσι.Είμαι 22.Δεν έχω κάνει σχέση,προφανώς ούτε σεξ.Δε θεωρούμαι άσχημη μάλλον για να σας προλάβω.Αυτά μάλλον.
1
