ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κανονιζω κατι με μια φιλη ή γνωστή και μου λεει θα σε παρω τηλ εγω ειτε για να κανονισουμε μερος και ώρα είτε να συνενοηθουμε για οτιδηποτε κ μου λεει θ σε παρω εγω ταδε ωρα.ε ερχεται αυτη η ωρα κ γω ακομα περιμενω.μετα περναει η ωρα κ αναγκαστικα την παιρνω εγω.κ μου λεει α μου τελειωσε η καρτα. κ καταληγω καθε φορα να παιρνω εγω τηλ.κ λεω γιατι ρε πουστη μου εγω οταν λεω σε καποια θ σε παρω, ακομα και να μην εχω καρτα, απτη στιγμη που περιμενει τηλεφωνημα μου, θα τσακιστω να ειμαι συνεπης στο λογο μου, ή θα βάλω καρτα ή οπωσδηποτε θα βρω να παρω απο ένα αλλο κιν.ενω αυτες επαναπαυονται στο ελα μωρε σιγα θα παρει(οπως παντα) αυτη.κ δεν ειναι μονο οταν κανονιζουμε εξοδο.αυτο ειναι το λιγοτερο.οταν εχουμε καποια εκκρεμοτητα/δουλεια/υποχρεωση μεταξυ μας και μου λεει η αλλη θα σε παρω εγω και τελικα καταληγω να την παιρνω εγω..με τρελενει..και απο αποψη οτι καταληγω να χρεωνομαι εγω αλλα και γιατι δεν ειναι συνεπης στο λογο της...ακομα κιοταν κανονιζουμε για καφε, και μου λεει απτην αρχη οτι δεν εχει καρτα, κ λεω εγω αν μου τυχει κατι στο δρομο ή αν αργησω κλπ αμεσως θα παρω να την ενημερωσω ή θα πω σε καποιον δικο μου ν την παρει ή κατι τελοσπαντων.αυτη αν της τυχει κατι πως θα με ενημερωσει? αρα παλι θα την παρω εγω τηλ ν δω τι γινεται αν αργησει.δεν ξερω αν ειμαι παραλογη αλλα για ολο το παραπανω εγω νιωθω κοροιδο γιατι μου συμβαινει συνεχεια κ απτα ιδια ατομα