ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

8 χρόνια, νιώθω ερωτευμένη με κάποιο πολύ στενό πρόσωπο που μπαίνει συχνά σπίτι. Δεν είναι συγγενής μου αλλά αδερφός του άντρα της αδερφής μου. Μπατζανάκης λέγεται; Τέλος πάντων. Απο τη πρώτη στιγμή κάτι πεταλουδίτσες πετάγανε στο στομάχι αλλά ποτέ δεν είπα κάτι. Έχουμε άριστες σχέσεις, τον συμπαθώ και με συμπαθεί απίστευτα, κάνουμε πλάκα όποτε έρχεται και γελάμε. Νιώθω πως κ αυτός νιώθει κάτι αλλα δεν τολμάει κανείς μας να μιλήσει. Προσπαθώ να τον κοιτάξω στα μάτια και πάνω απο 2 δευτερόλεπτα δεν τα καταφέραμε ποτέ τόα χρόνια, κάτι παθαίνω και παίρνω τα μάτια μου γιατί ζαλίζομαι. Το ίδιο βλέπω κ σ'αυτόν, μόλις κοιτιόμαστε ενώ μου μιλάει κοιτάει κάτω, και όταν δεν τον κοιτάω γυρνάει και με κοιτάζει. Σαν να μην αντέχει να με κοιτάει για ώρα, ενώ με όλους τους άλλους δεν ισχύει κάτι τέτοιο, μόνο με μένα.Τόσα χρόνια δεν αντέχω άλλο, δεν μου έχει περάσει ποτέ αυτό το συναίσθημα, νιώθω πως αρρωσταίνω με αυτή τη κατάσταση,είναι το απωθημένο μου αλλά αν πω κάτι, ίσως τα διαλύσω όλα, ίσως να γίνουν χειρότερα και να μην έρχεται σπίτι. Αν δεν με γουστάρει. Και να με γουστάρει όμως, δε ξέρω πως θα είναι τα πράγματα μετά.Πως θα μάθω αν νιώθει κάτι για μένα χωρίς να συζητήσουμε γι'αυτό το θέμα; Τουλάχιστον να ξέρω γαμώτο, τσάμπα κάνω σκέψεις τόσα χρόνια; Τσάμπα πιστεύω πως κ αυτός άτι νιώθει αλλα δεν μμπορεί να μιλήσει όπως κι εγώ; Τουλάχιστον να ξέρω.ΠΩς θα μάθω ότι όλο αυτό είναι ιδέα μου, αν είναι, έτσι ώστε να πάψω επιτέλους να σκέφτομαι διάφορα.Είναι μαρτύριο να είναι εδώ και 8 χρόνια το πρώτο άτομο που σκέφτομαι μόλις ξυπνάω και το τελευταίο πρίν κοιμηθώ.Δύσκολη η κατάσταση και όσο και αν προσπάθησα δεν τα κατάφερα. Και σχέσεις έκανα, χρόνιες, αλλά πάλι αυτός είναι στο μυαλό μου.