2.3.2014 | 23:11
Η ζωη μου στο συρταρι.
Τα ωραιοτερα ρουχα μου, στο πισω μερος της ντουλαπας. Αυτα που αγγιξες οταν με αγκαλιαζες. Κοιταζω το βιολετι τοπ με τα λεπτα τιραντακια που τοσο σου αρεσε. Και το λευκο παντελονι. Κι εκεινο το γαλαζιο φορεμα. Και το ψαθινο καπελο του καλοκαιριου μας. Δεν τα ξαναφορεσα. Καθε μερα τα σπρωχνω λιγο πιο πισω. Μην τυχει και πιασω καποιο απ'αυτα οταν το ξημερωμα ντυνομαι, νυσταγμενη, για τη δουλεια. Αγορασα καινουργια πραγματα. Που εσυ δε θα τα δεις ποτε. Πεταξα και τα καλσον, να μη θυμαμαι που εβαζες το χερι σου στο γονατο μου οταν οδηγουσες. Και τα σεντονια μου, τα εστειλα στο πατρικο μου. Ετσι κι αλλιως, θ'αργησω να παω και εως τοτε, η λεβαντα της μητερας θα εχει σκεπασει τη μυρωδια σου. Μεχρι να αγορασω αλλα, θα κοιμαμαι στο κουκουλι μου. Στον ωραιο μου υπνοσακο. Με την ευχη να ξυπνησω ενα πρωι, μια ντελικατη πεταλουδα. Καληνυχτα σε ολα τα κοριτσια που ζουν ο,τι περιπου ζω κι εγω.
