ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να πέφτεις για ύπνο και να ξεσπάς σε κλάματα. Να παλεύεις να διώξεις τις σκέψεις από το μυαλό σου μπας και ηρεμήσεις. Κι όσο παλεύεις να τις διώξεις, εκείνες να επιστρέφουν, ισχυρότερες, έτοιμες να σε κατασπαράξουν και να σε δηλητηριάσουν.Να αγωνίζεσαι να μην τον σκέφτεσαι κι η μορφή του να καρφώνεται με μανία στο κεφάλι σου.Να προσπαθείς να κοιμηθείς κανά δίωρο μπας και ξεχάσεις. Να μισείς τον εαυτό σου και να μισείς κι εκείνον.Να θυμώνεις με την αφέλειά σου. Να εξοργίζεσαι με σένα που δεν φρόντισες να προφυλάξεις τον εαυτό σου. Να μετανιώνεις που αφέθηκες και πίστεψες.Να σε βρίσκει το ξημέρωμα κουρέλι. Να μην μπορείς να ανασάνεις από το βάρος στο στήθος.Να μετράς τις μέρες σαν ασθενής που περιμένει πότε θα γειάνει.Κι ένα γ@μημένο γιατί, να σε ταλανίζει ανελέητα.Γιατί κάποιοι άνθρωποι να είναι τόσο ανεύθυνοι; Γιατί να είναι τόσο ελεεινά ασυνείδητοι;Γιατί; Δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί. Γιατί έτσι. Γιατί αυτό είναι, αυτό ξέρουν, αυτό έχουν μάθει. Γιατί είναι ανίκανοι για κάτι άλλο.Γιατί κάποιος, κάπου, κάποτε, αποφάσισε να «παίξει», να δοκιμάσει, να δοκιμαστεί, να ξεφύγει από τη ρουτίνα της καθημερινότητάς του. Να ρουφήξει όλο τον αέρα από μέσα σου, χωρίς να έχει την πρόθεση να σου επιστρέψει έστω και μια μικρή πνοή.Χωρίς να υπολογίσει κανένα κόστος. Χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες.Χωρίς ίχνος συνείδησης.Και να το δεις, δεν θα καταλάβεις ότι σε αφορά. Δεν θα πίστευες ποτέ, ότι θα έγραφα εδώ για σένα.Ούτε κι εγώ το πίστευα κάποτε.