ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως γίναμε έτσι, μάλλον πως μας έκανα εγώ με την βοήθεια τη δική σου.. Μιας και δεν έχω τα κότσια να σηκώσω το τηλέφωνο έτσι που τα έκανα απλά εξομολούμε... Ετσι και αλλιώς δεν θα μάθεις ποτέ τι πραγματικά συμβάινει...Μου λείπεις τόσο πολύ και ας με ανάγκασες να φύγω, μπας έχω και τίποτα δικό σου να κρατήσω? Εφτά χρόνια, τρία πράγματα έχω απο σένα και τα φυλάω μην χαλάσουν.. Γιατί φοβάμαι πως οι ανανήσεις θα σβήσουν και δεν θα έχω τίποτα πια. Και θέλω να σου ζητήσω συγνώμη που φέρθηκα τόσο ανώριμα και δεν ήρθα κοντά σου. Ανώριμο και το γεγονός οτι τρελαίνομαι στη σκέψη πως αγγίζεις άλλη και αγαπάς άλλη λες και μένα δεν με αγγίζει άλλος. Και όταν το κάνει κλέινω τα μάτια μου για να πιστέψω ότι είσαι εσύ. Και δεν φέυγω γιατί ξέρω ότι δεν θα αντέξω άλλη συγκαλυμένη απόριψη απο σένα σαν την περσινή και είναι το μόνο πράγμα που με κρατάει απο το να βάλω χτυπώντας την πόρτα σου άλλο ένα καρφί στο κασόνι μου... Αλλωστε το μόνο που μένει δικό σου και μου δίνει μια ελπίδα είναι τα κλειδιά του σπιτιού σου... Ειπες οπότε θέλω να μπω.. για να με περάσεις απο τα μαρτύρια του ταντάλου πάλι? Αφου δεν με θέλεις, το απέδειξες...Αλλά εγω ξέρω για μένα, για σένα δεν ξέρω... Και φοβάμαι πως θα περάσω έτσι τι ζωή μου με αυτό το μαρτύριο. ΝΑ ζώ χωρίς έσένα γιατί άλλος τη θέση σου δεν γίνεται ποτέ να πάρει.Είσαι η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή, είσαι το benchmark μου, ησουν η αρχή και θα είσαι και το τέλος μου. Είσαι ο άνθρωπος μου, είσαι το ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΜΟυ!!! Πλέον ξέρω ότι δεν υπάρχει λόγος για τίποτε. Αλλωστε απο τη στιγμή που αποχωριστίκαμε, ξέρω ότι θα πρέπει μια χωή να συμβιβάζομαι αφού δεν θα έχω ε΄σενα οπότε δεν υπάρχει λόγος να κάνω καμιά δραστική αλλαγή. Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου σε αυτή την πατρίδα. Στο είχα πεί την τελευταία φορά θυμάσαι? Μέχρι να πεθάνω αυτό θα φονάζω στον εαυτό μου. Δε σε κατηγορώ ουτε εγω θα διαλεγα εμένα με αυτά που σου ζητούσα. Αλλά ρε πούστη μου, πέτασες τόσα χρόνια χωρίσ κάν να με διεκδικήσεις? Να παλέψεις? Περίμενα κάτι και εσύ μου έδωσες μία και με έριξες και πίο κάτω. Και ξαναπροσπάθησα και ξαναπροσπάθησα και εκλιπαρούσα να μου πείς έλα, περίμενα να το ακούσω να τα αφήσω όλα... αλλά μάλλον δεν θα το ακούσω ποτέ.... γιατί μάλλον δεν το ένιωθες ή είσαι ενα κολοεγωιστής του κερατα!!!Αλλα ξέρω οτι καμία δε θα σε αγαπήσει όπως σε αγάπησα εγώ και ασ μην το μάθεις ποτέ. Μέσα στο ταραγμένο μυαλό μου το ξέρω αλλά έπεξα και έχασασ... ΘΑ έδινα και την ψυχή μου στο διάλο να γυρνούσα εκέι σε εκέινο το Γενάρη... 21 ή 22 τελικά????Και μου φένεται τόσο μεγάλη η ζωή και τόσο σκατά χωρίς εσένα. Με πιάνει απελπησία που τα έκανα έτσι και σε έχασα, έχασα το άλλο μισό που άλλοι ψάχνουν μια χωή και λίγοι βρίσκουν. Αλλά με τί μούτρα να ζητήσω τί? κάτι που δεν θές να δώσεις? Παρά τα σκατά που μου προκάλεσες, κάθε γαμημένη φορά εσένα θα διάλεγα.