ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας, δε θα πρωτοτυπήσω με την εξομολόγησή μου, είναι καθαρά γυναικεία περίπτωση και απευθύνεται κυρίως στους άντρες αναγνώστες της lifo, όπου και χρήσιμο θα ήταν να μου πουν την άποψή τους.Εδώ και καιρό βρίσκομαι με έναν άνθρωπο με τον οποίο μας συνδέει αποκλειστικά και μόνο σεξουαλική σχέση-πράγμα που το είχαμε ξεκαθαρίσει και από την αρχή-. Δηλαδή αυτός μπορεί να πηγαίνει με άλλες (και ξέρω ότι πηγαίνει, δεν εθελοτυφλώ) και εγώ με άλλους. Υπάρχει μία διαφορά ηλικίας-δεν έχει σημασία πόση.Κατά καιρούς βέβαια με έχει καλέσει σε κάποια μέρη όπου πηγαίνει με τους φίλους του, η να πάω να τον δω πχ να παίζει ποδόσφαιρο κλπ. Μάλιστα μία από τις πιο πρόσφατες φορές που βρεθήκαμε, και όπου μου ξαναπρότεινε να βγούμε κάποιο βράδυ οι δυο μας, όταν εγώ αρνήθηκα άρχισε να με κατηγορεί πως είμαι δειλή, ότι φοβάμαι τι θα πουν οι φίλοι μου για εκείνον, και ότι θέλω συνέχεια να βρισκόμαστε στο σπίτι του.Τελικά, αποφάσισα ένα βράδυ να τον βρω σε ένα μπαρ με την παρέα του. Σε κάποια στιγμή-προς το τέλος της βραδιάς- μου λέει: θέλω να μου έχεις εμπιστοσύνη. Μετά από λίγο τον χαιρέτησα, και έφυγα. Το επόμενο πρωί, του έστειλα μήνυμα ότι πέρασα πολύ ωραία, χάρηκα που τον είδα κλπ και εκείνοςμου απάντησε: και εγώ χάρηκα πολύ που ήρθες και είδες και μία άλλη πλευρά του εαυτού μου. Από τότε έχουμε βρεθεί κάποιες φορές, και σε μία από αυτές μου είπε πως χαίρεται που έχουμε ουσιαστικές συζητήσεις- και αυτό είναι αλήθεια, συζητάμε. Επειδή τυχαίνει να έχω γνωρίσει μέσω κοινών γνωστών μία κοπέλα με την οποία είχε κάτι παρόμοιο πριν από μένα μου είπε πως σε εκείνη δεν τα έλεγε αυτά.Εγώ απλά παραθέτω τα γεγονότα όπως έγιναν. Το πιθανότερο να είναι λόγια της στιγμής και να μην σημαίνουν κάτι (δεδομένου της σχέσης που έχουμε). Δε διεκδικώ κάτι παραπάνω-παρόλο που θα το θελα-ούτε να τον αλλάξω , ούτε και να είμαι η ξεχωριστή για εκείνον.Η ζωή μου έχει μάθει μέχρι τώρα πως το συναίσθημα του να θεωρείς εσύ έναν άνθρωπο μοναδικό, τις περισσότερες φορές δεν είναι αμφίδρομο.Απλά έχω μία απορία για κατά πόσο μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα μεταξύ μας για κάτι παραπάνω.Ίσως απλά να χάνω τον καιρό μου, διότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν γύρω μας, και είναι ψέμα να πιστεύουμε πως εμείς μπορούμε να τους αλλάξουμε-όσο μοναδικό, έξυπνο κτλ θεωρούμε τον εαυτό μας.Από την άλλη, ίσως και να φταίω και εγώ που τον έχω αφήσει να πιστεύει ότι όλα είναι εντάξει, και δεν έχω πρόβλημα με αυτό που έχουμε. Το θέμα είναι, κατά πόσο ρισκάρεις να πεις στον άλλο αυτό που θέλεις χωρίς να φας χλαπάτσα. Είτε το πεις, είτε όχι, και τα δύο έχουν συνέπειες υποθέτω. Δεν ξέρω αν πρέπει να το προσπαθήσω η να ψάξω για κάτι άλλο- συνήθως αυτές οι ιστορίες δεν έχουν και την καλύτερη κατάληξη. Οποιαδήποτε άποψή σας επί του θέματος, θα την σκεφτώ με προσοχή.