ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ζηλευω τοσο πολυ τοσο πολυ το αγορι μου..ειμαι μια χαρα κοπελα, εχω αυτογνωσια αυτοσεβασμο ειμαι σε μια καλη σχολη ειμαι εμφανισιμη απ οτι λενε..το προβλημα μου; ζηλευω το αγορι μου.. Χριστε μου! πεθαινω! βραζω! οχι αυτον αλλα αυτες που τον περιτριγυριζουν..δηλαδη πχ χθες πηγε σε ενα παρτυ και μου ελεγε με χαρα ''αγαπη μου χορεψα με 2-3 κοπελες'' κλπ. ομγκ εχω φρικαρει.. το πρωτο που σκεφτομαι ειναι να τις σκοτωσω και το δευτερο να τον απατησω να τον κανω να νιωσει τυψεις κλπ. ειναι ασχημο το ξερω δεν ξερω γιατι μου βγαινει τετοια φρικη, εσεις τι πιστευτε; το εχετε παθει; καταλαβαινει οτι νευριαζω παρα πολυ μετα τσακωνομαστε κλπ. μου λεε οτι δεν τον εμπιστευομαι.. τον εμπιστευομαι,αλλα αν τον εμπιστευομουν θα κανα ετσι; γιατι τετοια ζηλεια; τετοιο μισος για οποιαδηποτε κοπελα του μιλαει; ειναι δυνατον;