ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω ουτε απο που να αρχισω.Δεν θελω να τα πω πουθενα αλλου, γιατι πληγωνομαι και μονο που τα θυμαμαι.Πριν ενα χρονο ειχα σχεση με εναν υπεροχο ανθρωπο, ετσι τουλαχιστον νομιζα.Εγω ημουν 23 αυτος 29.Τον γνωρισα λογω της δουλειας του, μοιραζε τον χρονο του μεταξυ Ελλαδας και μιας αλλης χωρας.Δεν ηταν Ελληνας, αλλα ηταν πολυ συχνα εδω λογω του επαγγελματος.Για μενα ηταν ο πιο συναρπαστικος ανθρωπος που ειχα γνωρισει, δεν ημουν απλα ερωτευμενη μαζι του, τον θαυμαζα.Τον ειχα εξιδανικευσει, τον ειχα θεοποιησει, τον αγαπουσα με πολυ παθος, για πρωτη φορα σου στη ζωη μου καταλαβα τι θα πει αυτο που λενε απολυτος ερωτας.Εδειχνε και αυτος οτι με αγαπουσε, οτι ηταν ερωτευμενος.Καναμε ονειρα μαζι, μου ελεγε οτι ειμαι ξεχωριστη, οτι για πρωτη φορα αισθανεται ετσι στη ζωη του, οτι θελει να μετακομισει για μενα στην Ελλαδα η να με παρει μαζι του εκει που ειναι.Τελος παντων, εγω με το μυαλο μου και την καρδια μου να πεταει στα συννεφα, δεν καταλαβα αυτα που επρεπε να καταλαβω η μαλλον δεν ηθελα να τα καταλαβω για να μην πεσω απο τον ουρανο.Μετα απο λιγο καιρο αρχισαν τα προβληματα απο μεριας του και πολυ περιεργες συμπεριφορες.Σταδιακα απομακρυνθηκαμε, χασαμε επαφη και χωρισαμε.Ποτε ομως δεν τον εβγαλα απο το μυαλο μου και καπου καπου εψαχνα τα νεα του στο ιντερνετ.Πριν λιγο καιρο ηθελα να ξανα επικοινωνησω μαζι του να του πω πως νιωθω ακομα κατι γιαυτον και πως δεν τον ξεχασα ποτε.Και τελικα ανακαλυψα αυτο που δεν ειχα παρει ειδηση τοσο καιρο.Οτι ο κυριος, ηταν παντρεμενος και ειχε και δυο μικρα παιδια.Επεσα απο τα συννεφα.Δεν νιωθω τιποτα, δεν ξερω πως πρεπει να αντιδρασω, τι να κανω.Μαλλον να μην κανω τιποτα.Οταν καταλαβα ολη την αληθεια αρχισα να κλαιω χωρις σταματημα γιατι συνειδητοποιησα οτι τελικα ημουν ενα τιποτα για εκεινον, με κοροιδευε κανονικοτητα.Δεν το αξιζα ρε γαμωτο, γιατι υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι?Νιωθω εντελως απαθης, ουτε θυμωμενη, ουτε στεναχωρημενη, νιωθω αδεια.Πειτε και ηλιθια και ζωον και οτι αλλο, ειμαι και με το παραπανω.Δεν γινεται ολο αυτο που εζησα να ηταν μονο μια κοροιδια.Και συγνωμη για το μεγαλο κειμενο, δεν ειναι αναγκη να το διαβασετε ουτε να με βρισετε, απλα δεν εχω που αλλου να τα πω.