ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χορεύοντας στην σιωπή μαθαίνεις να προχωράς μόνος,χωρίς την πραγματική μουσική,χωρίς τους μανιασμένους ήχους να "δέρνουν" αλύπητα τα αυτιά σου... Χορεύοντας στην σιωπή επιβιώνεις σε έναν κόσμο που οι μεγάλοι σου απαγόρεψαν να απολαύσεις και να αλλάξεις,προκειμένου να σώσεις ό,τι μπορείς... Χορεύοντας στην σιωπή καταλαβαίνεις πως μέχρι αυτός ο κόσμος να χαθεί,δεν έχει χαθεί τίποτα..Μόνο η αγάπη χάνεται ορισμένες φορές στον πλανήτη Γη..Χάνεται σε σκοτεινά τούνελ και σε υγρά υπόγεια,με μοναδική παρηγοριά την προδοσία και εκατομμύρια χείλη που ουρλιάζουν "το μετάνιωσα,γύρνα πίσω"..Γιατί εσύ πλέον δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω..Όχι ότι δεν μπορείς αλλά δεν θα αντέξεις την μαύρη και μουντή πόρτα που θα ξεπροβάλλει ευθύς μπροστά σου..Και πίσω απ' αυτήν την πόρτα γέλια και μουσική.. Προσπαθείς να μπεις αλλά δεν τα καταφέρνεις...Οι πάντες συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχεις..Σαν να μην υπήρξες ποτέ..Φωνάζεις: "Είμαι εδώ,γύρισα"..Δεν παίρνεις απάντηση και φεύγεις..Ξαφνικά όμως μια φωνή -μία γαλήνια φωνή- πίσω απ' την πόρτα σου λέει: "Ναι,μα είναι αργά"... Χορεύοντας στην σιωπή αντιλαμβάνεσαι πως τα λάθη πληρώνονται,πως τα λάθη πονάνε,πως τα λάθη σκοτώνουν...Και δυστυχώς το όπλο είναι πάντα γεμάτο χαρίζοντας απλόχερα σφαίρες στις καρδιές των ανθρώπων..Μερικοί θα επιβιώσουν,μερικοί θα "πεθάνουν" για πολλοστή φορά.. Κι ενώ πιστεύεις πως όλα έχουν τελειώσει και καμία νεράιδα και κανένα ξωτικό δεν θα καταφέρει να σου επιστρέψει τα όνειρα που σου πήραν,εμφανίζεται μπροστά σου ένας κόσμος πρωτόγνωρος..Ένας κόσμος φανερά ασυνήθιστος στα γερασμένα σου μάτια..Αντικρίζοντας τον ήλιο παίρνεις δύναμη και είσαι αποφασισμένος να πάρεις πίσω όλα όσα σου στέρησαν και όσα με βίαιο τρόπο σου πήραν απ' τα παιδικά σου τότε χέρια...