12.9.2014 | 02:59
Ο τελευταίος χρόνος...
...μοιάζει σαν μια ατέρμονη λίστα αναμονής.Σαν να στέκομαι εδώ και 12 μήνες στην ουρά που οδηγεί εκεί όπου πραγματικά κατευθύνομαι.Εργασιακά, γκομενικά όλα ΣΚΑΤΑ. Όχι τελείως, μα ούτε και καλά τα λες. Είναι στιγμές που μου έρχεται να πατήσω μια τσιρίδα, να τα μαζέψω όπως-όπως, να πάρω τα μάτια μου και να φύγω. Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα. Κι άσε τους άλλους πίσω να αναρωτιούνται. ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ!Κι ύστερα θυμάμαι τους λόγους που δεν μπορώ να τα κάνω όλα αυτά. Όλα εκείνα που με κρατάνε πίσω -δεκάδες άγκυρες που με κρατούν στον πάτο. Γιατί πρέπει να κάνω μεταβολή και να παλουκωθώ στη θέση μου. Ρούφα το αυγό σου και μη μιλάς.Πότε επιτέλους θα σταματήσει αυτή η μεταβατική περίοδος; Πότε θα φτάσω κι εγώ στον προορισμό μου;ΓΑΜΗΣΕ το, τώρα είναι αργά. Τώρα μισώ και τον εαυτό μου.
