ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.9.2014 | 01:44

Βάι...

Βγήκα σήμερα μετά από πολύ καιρο, με άτομα που δεν ήξερα..τι φιάσκο ήταν αυτό ρε γμτ;...Κ να πεις, όταν πρωτογνωρίζεις κόσμο είναι συνήθως ευγενικοί κ ακούν με ενδιαφέρον όσα λες..κ μετά από κανα δυο φορές που θα βγειτε πάλι, τότε αποτραβιούνται.. Αλλά μάλλον όσο πάω κ σπάω τα ρεκόρ! Αυτή την φορά, εντάξει τα παιδιά δεν ήταν αγενή, αλλά κλασσικά ήταν ακόμα μία παρέα που δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τα όσα είχα να πω. Δεν ρίχνω το φταίξιμο στους "περίεργους" άλλους αλλά στον εαυτό μου που με όλη αυτή την low energy, ντροπαλή, ολιγομίλητη παρουσία μου καταφέρνω να τους διώχνω όλους, ή ακόμα καλύτερα, να γίνομαι αόρατος. Αφού φεύγοντας η άλλη μου είπε "καλή συνέχεια"..ή αλλιώς "δεν θα τα ξαναπούμε μάλλον, γεια χαρά"..ούτε να τα ξαναπούμε για κανα καφεδάκι, ούτε τίποτα. Ούτε ένας από αυτούς, που ήταν ήδη παρέα, δεν πρότεινε κάτι τέτοιο..Και για Έλληνας του εξωτερικού που περιμένεις να βρεις κάποιον να μιλήσεις λίγο ελληνικα, αυτό πονάει...πολύ..Κ πριν αρχίσετε να λέτε ότι "εμ αφού είσαι low energy, αδιάφορος, ολιγομήλητος κλπ τι θες να κάνουν?". Ναι! Το φταίξιμο δεν είναι στα παιδιά, αλλά σ'εμένα που δεν μπορώ να είμαι όπως όλος ο κόσμος που βλέπω παντού κ περνάνε ωραία, με πηγμή, ενέργεια, τσαγανό, νεύρο..Που έχουν τις σχέσεις τους, τις παρέες τους, λένε μλκίες, ανοίγουν συζητήσεις, ξέρουν ένα σωρό μαγαζιά κ ωραία μέρη να πάνε, περνάνε καλά, είναι χαρούμενοι!! Θέλω κ εγώ να είμαι μέρος όλου αυτού! Δεν είναι ότι δεν προσπαθώ. Προσπαθώ αλλά δεν μπορώ! Επιλέγω να είμαι ολιγομίλητος γιατί κανείς δεν δίνει σημασία σε αυτά που λέω, όχι γιατί γουστάρω..γιατί αν πω κανένα αστείο δεν βγαίνει ποτέ καλό (εν τω μεταξύ πόσες φορές μου έχει τύχει να λέω ένα αστείο, να μη δίνει κανείς σημασία εκτώς από έναν ο οποίος θα το επαναλάβει κ όλη η παρέα θα πέσει κάτω στα γέλια κ θα πάρει αυτός το credit...είναι να αρχίσω να βαράω το κεφάλι μου με τσιμεντόλιθο - όχι πως κανείς θα δώσει σημασία..), γιατί δεν έχω καμία φοβερή ιστορία να πω, κ αν έχω, ενώ στο μυαλό μου ακούγεται γαμάτη, όταν την λέω πρέπει να πω κ πότε τελειώνω, γιατί όλοι περιμένουν να έχει κ άλλο...Επιλέγω να μην μιλάω, όχι γιατί είναι κουλ κ γουστάρω, αλλά γιατί όταν το κάνω 7 στις 10 φορές θα σχολιαστεί είτε αρνητικά, είτε με ειρωνία ή απλά θα προκαλέσει παγερή αδιαφορία κ κάποιος άλλος θα αλλάξει θέμα..οπότε απλά το βουλώνω..Το ωραιότερο είναι που στο τέλος της βραδιάς φταις κ όλας που είσαι βαρετός, λες κ το κάνεις επίτηδες..Από τότε που ήμουν πιτσιρίκι θυμάμαι να είμαι έτσι..κ δεν μπορώ να περιγράψω πόσο κουραστικό είναι. Να θες να είσαι κ εσύ μέρος της παρέας κ να σε διώχνουν όλοι, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο (λιγότερο), στο στρατό, στο μεταπτυχιακό, τα ξαδέρφια σου, οι θείοι σου, οι γείτονες, μικροί, μεγάλοι, ρε πούστη μου να έρχονται κοπέλες να μου μιλήσουν λόγω εμφάνισης κ αμέσως να βαριούνται κ να φεύγουν...Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουμε βάλει ράμπες, για εμάς τους ηλίθιους τι μπορεί να μπει;..
 
 
 
 
Scroll to top icon