ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι εδω και εναμιση χρονο στο εξωτερικο και παλευω να βρω το μελλον μου, οπως κανουν και τοσοι αλλοι αλλωστε... και ειναι απο τις μερες που μου λειπει το σπιτι μου τοσο πολυ..και ακομα περισσοτερο η μητερα μου, η μαμα μου! Ενας αγγελος που φωτιζει την ζωη μου απο τοτε που εκεινη με εφερε στη ζωη. Ενας ανθρωπος που ειναι παντα με το χαμογελο και την ζεστασια στα ματια, ποτε δεν λυγιζει. Σου μιλαω, ακουω την φωνη σου και αμεσως ηρεμει η ψυχη μου, εσυ το καταφερνεις αυτο! Εσυ που παντα υποστηριζες τις επιλογες μου ακόμα και αν καταβάθος δεν συμφωνουσες με αυτες. Εσυ που παντα εισαι εκει να μου δωσεις την συμβουλη σου, να με βοηθησεις να βρω το δρομο μου. Εσυ που κανεις παντα ό,τι μπορεις για να μη μας λειψει τιποτα, στερεισαι τα παντα για να τα εχουμε ολα εμεις. Εσυ που βουρκωνες απο χαρα και περηφανεια σε καθε επιτυχια μας και μας ενθαρρυνες να παμε ακομα πιο μπροστα. Εσυ που εισαι εκει για να ηρεμησεις τις φοβιες μας, να διαλυσεις τις αμφιβολιες μας, να μας βοηθησεις να δημιουργησουμε ονειρα. Εσυ που εχεις παντα ανοιχτη την αγκαλια σου για να τρεξουμε να βρουμε το λιμανι μας οταν εχουμε διαλυθει συναισθηματικα και σωματικα και θελουμε παρηγορια και ασφαλεια. Εσυ που εισαι παντα εκει να μαζεψεις τα κομματια μου, να απαλυνεις τον πονο μου και να με βοηθησεις να σηκωθω παλι. Εσυ που εμαθες μεσα σε ενα μηνα ολες τις μορφες της τεχνολογιας για να επικοινωνουμε διαρκως και να μου στελνεις ακομα και seflie με αστειες γκριματσες για να μου φτιαχνεις το κεφι. Εσυ που δεν μας αφηνεις ουτε λεπτο μονους μας και δεν φευγουμε στιγμη απο την σκεψη σου. Εσυ που οταν εκλαιγα γιατι φοβομουν για το πως θα επιβιωσω στις δυσκολιες της ζωης, με χαιδεψες και μου ειπες οτι θα μου δωσεις και την τελευταια σου πνοη αν χρειαστει. Εσυ που εισαι ο τοιχος που αδικα ξεσπαμε οταν εχουμε νευρα και αποπαιρνουμε πολλες φορες και παρολα αυτα δεν εχεις παραπονεθει ποτε, δεν μας θυμωσες ποτε. Εσυ που οσο κουρασμενη και αν εισαι, ο,τι κι σε απασχολει θα μας αγκαλιασεις και θα μας πεις οτι θα εισαι παντα διπλα μας.Εσυ που ποτε δεν χανεις την ψυχραιμια σου μπροστα μας και ποτε δεν δειχνεις τους φοβους σου για να μην μας τρομαξεις και μας ανησυχησεις. Εσυ που μας διδαξες να ειμαστε καλοι ανθρωποι και να μην σταματαμε ποτε να δινουμε αγαπη οσο και αν μας πληγωνουν οι αλλοι. Εσυ, που καθε φορα που χωριζομαστε στο αεροδρομιο, περιμενεις να φυγει η πτηση μηπως και το μετανιωσω και δεν ανεβω και δεν βρω κανεναν να με περιμενει. Που καθε μερα μου λες ποσο με αγαπας... Για ολα αυτα και για απειρα ακομα, εισαι ο κοσμος μου, η καρδια μου και η καλυτερη φιλη μου. Η μαμα μου.