ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί να μην κάνουμε αυτό που θέλουμε; γιατι να μην υπάρχει ένας μαγικός κάποιος που να μας αναγκάζει να ακολουθούμε αυτό που τα βράδια ονειρευόμαστε; Γιατί δεν θέλω να είμαι εδώ μωρέ. Λέω πως ζωγραφίζω και ακόμη και το πινέλο το κρατάω σαν ανάπηρη, λέω πως βγάζω φωτογραφίες και ίσα να χω ασχοληθεί με καμιά δεκαριά που δεν άρεσαν σε κανέναν, λέω πως μαρέσει η διακόσμηση και μόνο μετακινώ τα τραπεζάκια του σπιτιού μου. Λέω κ όλας πως γράφω και εκεί απλά γελάμε όλοι μαζί. Και τι θα κάνω δηλαδή δεν κατάλαβα ποτέ. Σε ένα χρόνο τελειώνω και τι αυτό ήταν; θα κυνηγάω εξετάσεις και προσλήψεις για να γίνω δασκάλα για πάντα; θα κάνω ένα μεταπτυχιακό πάνω στο τι; πως γίνεται να έχω φτάσει ως εδώ και ακόμη να βασανίζομαι τόσο μέσα μου. Νιώθω το θάνατο να συμβαίνει κάθε μέρα, δεν έχω καταλάβει όμως τι είναι αυτό που σκοτώνω. Και στεναχωριέμαι πολύ. Δεν καταλαβαίνω πότε ήρθε εκείνη η στιγμή που έπρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω στη ζωή μου και πότε έφυγε. Νομίζω πως δεν την είδα, θα διάβαζα κάποιο μάθημα για τις πανελλήνιες ίσως.