ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 21 ετών, δεν είχα ερωτευτεί ποτέ μου, ούτε καν μου άρεσε κάποιος καθόλη τη διάρκεια της εφηβείας μου ή και αργότερα όπως σε κάθε φυσιολογική έφηβη. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με αγόρια, σχέσεις κλπ όπως τα παιδιά της ηλικίας μου. Ήμουν πεπεισμένη ότι ο ορθολογισμός και η τετράγωνη σκέψη μου ευθύνονταν για αυτό και για να πω την αλήθεια χαιρόμουν κιόλας. Έβλεπα τους γύρω μου να παραλογίζονται, να φέρονται γελειοδώς εξαιτίας του έρωτα και να αναλώνονται σε ανούσια πράγματα ενώ εγώ προχωρούσα τη ζωή μου, σπούδαζα, διάβαζα, είχα χόμπυ, διασκέδαζα και μέσα μου χαιρόμουν που δεν θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσω κάτι τέτοιο. Φέτος όμως, θες η μοίρα, το κάρμα ή απλώς η ανθρώπινη φύση έπεσα και εγώ χωρίς να το καταλάβω στη παγίδα του. Ερωτεύτηκα τον επί 17 χρόνια κολλητό μου. Ο έρωτας ήρθε τόσο σταδιακά που ταυτόχρονα σχεδόν δεν το αντιλήφθηκα αλλά και σοκαρίστηκα με το μέγεθος των συναισθημάτων που είχα μέσα μου από το πουθενά. Ξαφνικά κατάλαβα όλες τις συνήθειες των ερωτευμένων που μέχρι τότε μου φαίνονταν περίεργες, ζω για τις στιγμές που κρατιόμαστε χέρι- χέρι, τον θέλω συνέχεια δίπλα μου, να τον βλέπω, να τον αγγίζω , με φιλάει και ξεχνάω τα πάντα, με αγγίζει και ανατριχιάζω ολόκληρη. Κανείς δεν ξεφεύγει τελικά από τον φτερωτό θεό