7.11.2014 | 01:12
Καμια φορά...
μου λειπει το χιουμορ σου... τα ναζια κ τα γλυκολογα σου. Η αγκαλια, η δική σου, και η δική μου πάνω σου. Να σε ειχα δίπλα μου να σε φιλούσα. Αγκαλια να σε ειχα, ολη τη νύχτα... Μου λείπεις στ αλήθεια. Εκείνος ο ανθρωπος ο τρυφερος, ο καλος, ο ανασφαλής. Που με ηθελε κοντα του για να ειναι καλα.... Τι μικρο παραθυρο στον ανελεητο χρονο ... τί μικρή ανάπαυλα. Ολα χανονται και τελειώνουν. Κι οταν σε ξαναδώ δεν εισαι πια ο ίδιος.... έχεις τη μορφή του αλλά το βλεμμα ξένο, αδιάφορο . Πού είσαι? γιατι μ αφησες να φύγω? Πού είσαι?
