ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ακριβως αυτο. "Αν η ωρα εχει τελος ακριβως,ειμαστε στο παρα πεντε καρδια μου.." Μια βραδια ακομα,η αυριανη και μετα τελος. Τελος το μαρτυριο μου. Τιποτα λιγοτερο-τιποτα περισσοτερο. Θα σε κοιταξω τετοια ωρα αυριο να κοιμασαι γαληνιος διπλα μου,θα σε φιλησω,θα σε σκεπασω να μη κρυωσεις.. Να γυρισεις και απλα θα με ευχαριστησεις. Θα ξυπνησουμε το πρωι και θα κανουμε αυτο που μονο εχουμε μαθει να κανουμε και μετα...κενο. θα ακουσεις λογια ΄και συναισθηματα που δεν τα περιμενεις,θα σου ζητησω μια αποφαση. Την ξερω ηδη,απλα μεχρι τελευταια στιγμη θα το παλεψω. Θα μπουμε στο αμαξι και θα με αφησεις κατω σπιτι μου,ξερω οτι δεν θα κατεβεις μαζι μου και καπου εκει θα τελειωσουμε. Δε θα σε κατηγορησω,θα καταλαβω. θα καταλαβω πως ειναι δυσκολο για ανθρωπους "μηχανες" να αφεθουν σε ενα συναισθημα,πως ειναι δυσκολο να ρισκαρουν. Θα δεχτω την ηττα μου και θα σε αφησω. Και να ξερες ποσο ποναω ηδη. Ομως ηρθε η ωρα να κανω κατι πια και εγω για τον εαυτο μου,οσο και αν ποναει.. 35 ωρες ακομα,ωρες που θα ξοδεψεις αντι να τις εκμεταλλευτεις. Ωρες που βλεπω απο τωρα το ονειρο μου να χανεται και σαν θεατης δεν μπορω να το ανατρεψω. Το εργο το εχω δει,το τελος το εχω βαλει εγω. Συγνωμη,μακαρι να μπορουσα κατι περισσοτερο...Και ολοι εσεις που θα το διαβασετε,θυμηθειτε πως καποτε βρεθηκατε στη θεση μου.. Θυμηθειτε το τελος που βαλατε για να σταματησετε επιτελους να νιωθετε μια απλα "καβατζα".. Θυμηθειτε ποσο πονεσατε,αντρες και γυναικες. Θυμηθειτε πως ειναι να ξεριζωνεται απο μεσα σας κομματια του εαυτου σας για να προχωρησετε,εστω και αναγκαστικα. Σας συμπονω ηδη. Με λυπαμαι ηδη.