23.11.2014 | 19:47
.
Ειμαι μια κανονικη κοπελα οπως ολες στην ηλικεια μου.. Ξκινησα να κανω βιζιτες πριν λιγα χρονια γιατι ηθελα να φυγω απο την πολη που εμενα και να ερθω στην Αθηνα. Ακουγεται κλισε ισως,αλλοι θα με παρετε με τις πετρες και θα αρχισετε να μιλατε περι ηθικης. κι ομως δεν μετανοιωνω για τιποτα απο οσα εχω κανει. Ειμαι γεματη εμπειριες. Δεν μπορω να υπολογισω με ποσους αντρες εχω παει. 200-300 ισως και 500. δεν μπηκα ποτε στη διαδικασια να τους μετρησω γιατι πηγαινα με μεσο ορο 3 τη μερα. Περιζητητη οπως καταλαβαινετε χαχα. Ηρθε η στιγμη να γνωρισω τον ερωτα,ετσι τυχαια χωρις να το περιμενω. Και εκει ξεκινησε η διπλη ζωη. Για 2 χρονια δεν ειχε καταλαβει τιποτα,ολα πηγαιναν ρολοι,αγαπιομασταν πολυ. Ωσπου μπηκαν ψιλοι στα αυτια του και τα εμαθε ολα. Αναγκαστηκα να τα παραδεχτω.... Σημερα ειμαστε πιο καλα απο ποτε,εχω κοψει απο ολα και χαιρομαι γι αυτο,χωρις ομως να μετανοιωνω για τιποτα. Πιστευετε πως το εχει ξεπερασει ολο αυτο? Η' δεν προκειται να με δει ποτε σοβαρα?
