ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

4 χρονια σχεση,ο αντρας της ζωης μου... Λατρεια..!!!δε με χωριζει, απλα αδιαφορει.. Κανω συζητησεις, με διωχνει απο το σπιτι, μαλωνουμε, κλαμα πολυ εγω, μαλωνουμε.Βρισκει δουλεια, με γραφει 4 μηνες, τον ενα τελευταιο αρκετα πολυ.Σεξ καθολου, δεν μπορει μαζι μου ειπε αλλο, φιλια, πεταχτουτσικα και λιγο..Κραταμε επαφη μεσω μηνυματων fb, ποτε δε με λεει μωρο μου και λοιπα...Γνωριζω τυπα. Καλος γαματος, βγαινουμε.1η φορα εξω, μου λειπει ο "πρωην", (που αυτοβουλως θεωρησα οτι χωρισαμε αφου δεν ασχολειται μαζι μου και μου εχει πει τοσα πολλα), παει να με φιλησει αποφευγω. Φευγω.2η συναντηση, φιλι και ως εκει. 3η συνατηση, μιλαγαμε πολυ. δεν τον αντεχα. Μου φαινοταν βαρετος, ηληθιος, καμια σχεση με τον αντρα μου, τον τελειο τον ΘΕο.. Εκτιμησα 1000 παραπανω το αγορι μου. 2 φορες βουρκωσα που μιλησα για Εκεινον...Φιληθηκαμε και φασωθηκαμε αρκετα. Την ωρα εκιενη οκ, περναγα καλα. Οταν σταματαγε, ηθελα το αγορι μου. Καμμια σχεση οι αγκαλιες, καμμια σχεση τα φιλια....Γυρισα σπιτι. Μου ελειπε πολυ το αγορι μου...Τον πηρα τηλ.. Μου ζητησε να τον παρω σπιτι (ειχε πολυ καιρο να το κανει...).Απο τις πιο τελειες συζητησεις που ειχα ποτε.... Ημουν ηρεμη, ηταν και εκεινος, ολα τελεια.. Με ειπε "ζωουλα μου".Καταλαβα οτι στην ουσια δε με χωρισε ποτε..Αισθανθηκα σκατα, τυχεις, αλλα και υπεροχα ταυτοχρονα..Σε αγαπω πολυ ζωη μου....(πρεπει ομως να κανω μια συζητηση και ενα ξεκαθαρισμα... τα μπουρδουκλωσα ολα..)...Γνωμες;Ευχαριστω.