ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας είμαι 17, και το ξέρω πως δεν θα έπρεπε να νιώθω έτσι, αλλά πραγματικά με ενοχλεί που δεν έχω κάνει ακόμα σχέση. Βλέπω συνομίληκους μου σε σχέσεις και ζηλεύω, χωρίς να τους φθονώ φυσικά, σκέφτομαι πόσο θα ήθελα και'γω κάτι τόσο όμορφο. Πλέον είμαι πεπεισμένη πως δεν θα ζήσω αυτό που λέμε 'εφηβικός έρωτας'. Δεν ξέρω πως ήρθαν έτσι τα πράγματα και δεν έχω κάνει ακόμα κάτι. Εμφανισιακά με λες όμορφη, ή καλύτερα χαριτωμένη. Οκ δεν είμαι η φαντασίωση κάθε εφήβου αλλά μου αρέσω. Από αυτοπεποίθηση τα πάω πολύ καλά (στην εξομολόγηση ίσως να μην φανεί αλλά ισχύει), βέβαια μερικές φορές κακή η ώρα τώρα με πιάνουν οι ανασφάλειες μου, δικαιολογημένα πιστεύω. Είμαι κοινωνική, φιλική, όμως δεν έτυχε να έχω παρέες έξω άπο το σχολείο, ώστε να μπορέσω να κάνω γνωριμίες. Στο σχολείο έχω 3-4 στενές φίλες στην ίδια φάση με μένα, φαίνομαι η καλή ήσυχη κοπελίτσα. Σε αυτό ίσως ευθύνεται το πως μέχρι πέρυσι ήμουν κάπως πιεσμένη στο θέμα έξοδοι από τους γονείς μου, και αυτό βοήθησε στο να δημιουργήσω την παράπανω εντύπωση αφού αρνιόμουν συνεχώς να βγω βρίσκοντας συνεχώς δικαιολογίες, τώρα έχουν χαλαρώσει τελείως αλλά άμα σου κολλήσουν ένα ταμπελάκι μετά δεν ξεκολλάει. Θα έλεγα πως τα αγόρια με βρίσκουν αδιάφορη και με αγνοούν. Δεν άρεσα ποτέ σε κάποιον, δηλάδη δεν είμαι η επιλεκτική που θέτει εξωπραγματικούς στόχους. Και είναι κρίμα, έχω πολλά να δώσω , έχω να ανάγκη να δώσω αλλά δεν έχω που. Σιχαίνομαι που ακούγομαι σαν έφηβη Ματίνα Μανταρινάκη αλλά κάπως έτσι είναι. Θέλω πολύ να ζήσω πράγματα, θέλω το πρώτο μου φιλί, αισθάνομαι έτοιμη για σεξ αλλά τίποτα από αυτά δεν έρχεται και απορώ το γιατί. Το γελοίο είναι πως δεν κάθομαι απλά να πέριμενω αλλά πως όταν μου αρέσει κάποιος δείχνω ενδιαφέρον , πλησιάζω, μιλάω, χαμογελάω, αγγίζω... Και η ανταπόκριση; Μηδενική! Το πιο εξοργιστικό είναι όταν βλέπω κοπέλες που δεν προσπαθούν καν, σνομπ , αφρόντιστες να είναι αρεστές. Αναρωτιέμαι γιατί όχι εγώ. Διαβάζοντας με κανείς θα μπορούσε να συμπεράνει πως έχω το ελλάτωμα της drama queen και αυτό απωθεί τους γύρω μου αλλά πραγματικά δεν αφήνω τις ανασφάλειες μου να φαίνονται, κανείς δεν έχει φανταστεί πως θα μπορούσα να έχω τέτοιο θέμα. Η κατάσταση έγινε χειρότερη τους τελευταίους μήνες καθώς είμαι ερωτευμένη με ένα συμμαθητή και του είμαι παντελώς αδιάφορη , πονάει. Οκ έχω καταλάβει πως η σχέσεις στο λύκειο βασίζονται στην εμφάνιση και στο κοινωνικό status, αλλά μετά αλλάζουν τα πράγματα; Αναρωτιέμαι... Είμαι μια χαρά γιατί γαμώτο να είμαι μόνη. Μου έχει γίνει κάτι σαν έμμονη ιδέα. Παλιότερα μου αρκούσε το περίμενε και θα έρθει. Ώρες ώρες με πιάνει μια υστερική ανυσηχία πως για κάποιον λόγο που δεν βλέπω είμαι ανέραστη και θα καταλήξω μόνη. Επίσης πρέπει να παραδεχτώ πως ίσως διψάω για λίγη επιβεβαίωση όπως όλοι , ανθρώπινο είναι. Ξέρω πως υπάρχουν και άλλα άτομα στην ηλικία μου στην ίδια κατάσταση και δεν το θεωρώ περίεργο. Απλά το να βλέπω τις προσπάθειες μου να βυθίζονται με ακυρώνει κάτα κάποιον τρόπο. Επικεντρώνομαι μόνο στον εαυτό μου και με κρίνω αυστηρά χωρίς να λαμβάνω υπόψιν μου τους τρίτους παράγοντες που ανέφερα. Εστιάζω μόνο στην απουσία σχέσης και λανθασμένα το θεωρώ προσωπική μου αποτυχία. Τα πράγματα έχουν χειροτερέψει τώρα καθώς έχω από την μία το πληγωμένο μου εγώ, και από την άλλη τόσο δυνατά αισθήματα για τον Σ. τόσο πρωτόγνωρα που με τρομάζουν. Έφτασε η στιγμή που φοβόμουν περισσότερο να μην έχω προλάβει να καλύψω τις ανασφάλειες μου και να είμαι ερωτευμένη χωρίς ανταπόκριση. Μακάρι τουλάχιστον να μην ήμουν τόσο εγωκεντρική η να μην σκεφτόμουν τόσο πολύ...υγ.Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζετε σήμερα σας εύχομαι κάθε ευτυχία , είστε τυχεροί!