ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μου αρέσει να βιάζομαι στη ζωή μου. Το απεχθάνομαι. Δε μπορώ να βάλω τη ζωή μου σε κουτάκια και να τα τικάρω κάθε φορά που τελειώνω κάτι. Εννοώ ότι δεν μπορώ να ζήσω με την πίεση του ότι "μεχρι τότε πρέπει να έχω κάνει αυτό, σε αυτήν την ηλικία να έχω ολοκληρώσει το άλλο και μετά να συνεχίσω εκεί". Ναι, να βάζουμε στόχους αλλά να μη μας κυριεύουν. Να μη μας τρώνε τη ζωή. Να μη μας αγχώνουν. Να μην μας απασχολούν από άλλα πράγματα της καθημερινότητας μας. Θέλω να τα κάνω όλα με το χρόνο τους, να απολαμβάνω τη διαδρομή γιατί στο τέλος τι μένει; Τρομάζω στην ιδέα του να λέω "πέρασαν τα χρόνια και δεν έκανα αυτά που ήθελα, ασχολήθηκα ΜΟΝΟ με αυτό, δεν ευχαριστήθηκα και άλλα πράγματα παράλληλα". Δεν επιζητώ μια έξαλλη ζωή αλλά μια ήρεμη, πλούσια σε συναισθήματα και βιώματα.Δυστυχώς, στη σημερινή κοινωνία αυτή η αντίληψη δεν έχει θέση. Αν δεν ολοκληρώσεις κάτι στην ώρα του πχ σπουδές, είσαι αποτυχημένος, πότε θα πιάσεις δουλειά; ή αν δεν παντρευτείς μέχρι τότε (πρόσθεσε ηλικία), θα μείνεις στο ράφι, πότε θα κάνεις παιδιά; "ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΡΕ ΚΙ ΕΣΥ ΑΚΟΜΑ ..."