ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέθανε πριν λιγες μερες ο μπαμπας του πρωην μουΠροσπαθω να του σταθω οσο πιο πολυ γινεται αλλα νομιζω πως απλα θελει να αποσπαται η προσοχη του κι ετσι, λοιπον, δεν τον ρωταω καθολου για το πως νιωθει κλπΕιμαι σιγουρη οτι δεν εχει ξεσπασει καθολου και οτι εχει μεσα του πολλα αλλα δεν τα βγαζει προς τα εξω γιατι πρεπει να φανει ο δυνατος της οικογενειας, ο αντρας -πλεον.Δεν μου ειναι ευκολο και εμενα.Βρισκω τον εαυτο μου να στεναχωριεται και μετα σκεφτομαι οτι δεν εχω δικαιωμα να στεναχωριεμαι για καποιον που δεν τον ηξερα παρα εξ οψεως μια φορα..Αλλα στεναχωριεμαι τοσο πολυ για τον πρωην μου. Προσπαθω να τον πλησιασω- δεδομενου οτι εδω και μηνες προσπαθω για επανασυνδεση- και φαινεται οτι το θελει κι αυτος τωρα τελευταια. Δεν ξεφευγω απ τα ορια και δεν του ζηταω ουτε να βρεθουμε ουτε τιποτα μην παρεξηγηθω και φανω οτι εκμεταλλευομαι την περισταση.. αλλα ωρες ωρες θελω να τον παρω τηλ να του πω αν θελει απλα να παω απο κει να παμε εστω να περπατησουμε για λιγο.Δεν ξερω τι να κανω. Ειναι τοσο περιεργη η κατασταση.