ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε θέλω να τα πω πουθενά και να τα σκαλίσω. Θα τα γράψω εδώ κι εύχομαι κάποιος να βοηθήσει..Με πλησίασε ένα παιδί, συμφοιτητής μου.Πριν 2-3 μήνες. μιλούσαμε, κάναμε παρέα και περνούσαμε πολύ ευχάριστα. Μου έστελνε μηνύματα όποτε δεν πήγαινα στο μάθημα, κάναμε βόλτες οι δυο μας.. Γενικά υπήρχε ανάμεσα μας έντονο φλερτ. Το καταλάβαιναν όλοι. Στα μαθήματα καθόταν πιο ψηλά για να μπορεί να με κοιτάει. Και με κοιτούσε συνέχεια. Καταλάβαινα ότι ενδιαφερόταν, το ένιωθα, το ήξερα. Όπως ήξερα ότι είναι πολύ ντροπαλός και πιστεύω ότι δεν είχε σχέσεις..Στις διακοπές του Πάσχα(έναμιση μήνα αφού γνωριστήκαμε) πήγαμε ο καθένας στην πόλη του. Αλλά στέλναμε,μιλούσαμε στο τηλ, ήταν όλα τέλεια. Με πήρε τηλέφωνο για να γυρίσουμε μαζί πίσω, ε τελικά δε βόλεψε.Από τη μέρα που επιστρέψαμε και βρεθήκαμε η συμπεριφορά του έχει αλλάξει ριζικά.. Δε μου μιλάει όπως πριν, δε μου στέλνει,δεν επιδιώκει να έχουμε τόσες επαφές όσο πριν.Όποτε βρισκόμαστε είτε έχει μούτρα ως κάτω, είτε είναι απλά απόμακρος. Κάποιες στιγμές, που λέω κάτι αστείο, γελάει και με κοιτάει μ'αυτά τα μάτια..Δε θέλω να τον ξαναρωτήσω τί έχει. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τί έχει πάθει. Μου λείπει ο καλός εαυτός του.. Μου λείπεις Δημήτρη μου.