ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γίναμε κτήματα κάποιων που δεν κατάλαβαν ότι απλά ήταν το μέσο. Όσο δεν δικαιώναμε τις προσδοκίες τους στράφηκαν αλλού, σε άλλα παιδιά τους. Σαν να ήμασταν άλογα στον ιππόδρομο, τζογάραν με τις ζωές μας, ενίοτε πληρώνοντας φροντιστήρια και καθηγητές. Και όσο δεν καλύπταμε τα κενά τους εκείνοι απογοητεύονταν σαν να μασταν εραστές τους. Συνήθεια τους έμεινε από μικρά να παίζουν με τις κούκλες και να τους φτιάχνουν ένα πλάνο ζωής κατά τα γούστα τους. Την ψυχασθένεια τους και τις εξουσιαστικές τους τάσεις συχνά ντύνουν με ηθική, θρησκευτικότητα και ευπρέπεια και μας γεμίζουν ενοχές γιατί η δική μας ζωή δεν εξυπηρετεί την δική τους ευτυχία. Αλλά θέλει κόπο να αγαπάς και θέλει κόπο να είσαι ελεύθερος. Μα αυτοί έχουν μπει στο κέντρο του σύμπαντος και έχουν κάνει την «αλήθεια» τους φυσικό νόμο που πρέπει να ασπαστούμε δίχως διέξοδο. Κηρύττουν το δικό τους τζιχάντ και μεις απλά προσευχόμαστε να μη γίνουμε σαν αυτούς και να γλιτώσουμε. Αφιερωμένο στην Δ. που οι γονείς της την κλείδωσαν στα 18 στο σπίτι και την αποκάλεσαν πόρνη που αγάπησε πριν παντρευτείΣτον Β. που του συμπλήρωσαν το μηχανογραφικό μπροστά στα άβουλα μάτια τουΣτην Α. που την εξανάγκαζαν να γίνει η μητέρα του σπιτιούΣτον Χ. που τον χτύπησαν γιατί ήταν ομοφυλόφιλοςΣτην Κ. που δεν πέρασε στις πανελλήνιες και σταμάτησαν να της μιλάνεΣτην Σ. που ό,τι και να έκανε ήταν γι αυτούς λάθος Στην Π. που δεν την άφησαν να σπουδάσειΣε όλα τα παιδιά που δέχονται καθημερινά κάθε είδους βία και καταπίεση από την οικογένεια τους χωρίς να τολμά κανείς να επέμβει….