ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τι ειναι αυτο που κανει τι διαφορα; θελω να γραψω αυτην τη στιγμη αν και τα λογια ειναι αδυνατο να βγουν ισαξια αυτων που νιωθω και θελω να πω, φιλτραρονται, ακρωτηριαζονται.Ημουν ενα τιποτα, ολη τη μερα, ολη τη βδομαδα, ολο το μηνα. απλα ζουσα, παρασιτουσα στο ιδιο μου το σωμα. και τι χρειαστηκε λοιπον; ενα τραγουδι με δυο αδερφες να ανταλλαζουν βλεμματα, μια ταινια, η ανακαλυψη ενος καλλιτεχνη και μια γρηγορη ματια στο γαλαζιο φως της τηλεορασης που επεσε στιγμιαια στην αγαπημενη μου πορσελανινη κουπα του καφε. αυτα αρκουσαν για να ξεχασω το οτι εχω αποτυχει στη σχολη, στους στοχους μου, τους απλοικους, απολυτα συνηθισμενους στοχους μου. για μια στιγμη τα παντα γυρω μου σταθηκαν, οποια σκεψη κι αν περνουσε μεσα μου ηταν ομορφη. εσυ δεν περασες απ το μυαλο μου εκεινη τη στιγμη βεβαια, αλλα δεν πειραζει ετσι; ισως να χρειαζεται να μην εισαι εκει για λιγο καποιες φορες. και μετα αναγνωρισα το νεφος το ακαθοριστο των συναισθηματων. ηταν το παθος ο κοινος τους παρονομαστης ηθελα να βγω στο μπαλκονι και να φωναξω ευρηκα. το ποσο ιδιοφυιη μου φαινονταν ολα. ακομα κι αυτες οι αθλιες λεξεις που αραδιαζω εδω και πεντε λεπτα χωρις καμια συνοχη προσπαθωντας να εκμεταλλευτω οτιδηποτε ηταν αυτο που με ωθησε να γραψω ξανα- προτου εξαφανιστει. σκουριασμενη συνοχη, προχειρες εκφρασεις, χαλασμενη γραμματικη χωρις καμια λογικη, κουρασμενος λογος.και τωρα καταλαβαινω το ποσο κουρασμενη ημουν κι εγω ολον αυτον τον καιρο. οχι δε φταις εσυ τελειως. φταιω κι εγω που δεν μπορουσα να διαχειριστω αυτην την αλλαγη που συμβαινει, ξεχασα τον εαυτο μου, την ισορροπια μου και σκεφτομουν υπερβολικα για να με δεχτεις. ξεχασα την απλοτητα που επρεπε να με περιβαλλει, που ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου να με περιβαλλει για παντα, ενω εγω θα αγωνιζομαι να μην τη χασω ποτε. το παθος το παθος, λοιπον. βγαλμενο ακατεργαστα απο την ψυχη μου, την ψυχη μας, την ψυχη ολου του κοσμου. πρεπει να το μοιραζομαι, να το διαχυω αβιαστα και απλα μεσα απο καθε μου κινηση, νευμα και λεξη. ξερω οτι εσυ δεν εισαι ετσι, ασφησε με να ειμαι εγω ομως διαφορετικη. βεβαια ξερω οτι εσυ θα με αφησεις, το θεμα ειναι να με αφησω εγω. να μην το ξεχασω ποτε.