ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ακομα.πολυ.δεν ξερω αν σ αγαπαω.πως μπορω να σ αγαπαω,μετα απο τοσο καιρο και ο,τι εγινε.αλλα πως γινεται ενω δεν το χω πει σε κανεναν,δεν το χω πει καν ακομα στον φιλο μου να ηθελα να το πω σε σενα οταν σε ειδα.αλλα δεν μπορουσα να κανω τιποτα,ουτε καν να σε κοιταξω.γιατι ντρεπομαι.ντρεπομαι πολυ για αυτο που νιωθω.κανενας δεν ξερει για αυτο.αλλα εσυ θα ηθελα να το ξερεις.οπως τοτε που σου ειπα "νομιζω οτι σε εχω ηδη ερωτευτει και εχω φρικαρει".ναι ειχα φρικαρει,αλλα ηθελα τοσο να στο πω.και ας εφευγες,και ας με γειωνες.αλλα δεν το κανες τοτε.με καθησυχασες.εφυγες οταν πια δεν μπορουσα να το ελεγξω.τι χειροτερο θα γινοταν αν στο λεγα τωρα?ποσο να πονουσα ακομα?οσο εκλαψα για σενα εκλαψα.αλλα και απο την αλλη γιατι να στο πω?τι καλο θα εκανα και στους δυο μας με το να στο πω?ασε που δε θα ηταν καν σωστο και για εκεινον.δεν θα ηθελα να του το κανω αυτο.ετσι προσποιιηθηκα.οτι δεν σε βλεπω.οτι δεν εισαι καν εκει.και συ το ιδιο.αλλα εγω ετρεμα.ετρεμα απο ενθουσιασμο,απο λαχταρα,απο φοβο και απο στεναχωρια.εσυ λογικα ουτε καταλαβες,ουτε ενιωσες τπτ.δεν πειραζει καρδια μου.ετσι κι αλλιως εισαι τοσο μακρια.εγω απλα θελω να εισαι καλα.δεν με νοιαζει πια αν με κοροιδεψες τοτε.αυτο που ενιωσα εγω για σενα ηταν αληθινο και στο εδειξα.και ηταν πολυ ομορφο,οσο λιγο και αν κρατησε.και για αυτο δεν μπορω να σου κραταω κακια.ποναω ακομα για την απορριψη σου αλλα δεν μπορω να σταματησω να σε νοιαζομαι.ειναι χαζο και προπαθησα πολυ να μην το κανω,αλλα κουραστηκα να προσπαθω.καποια μερα θα φυγει απο μονο του υποθετω.να 'σαι καλα.νομιζω σ'αγαπαω