ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειπα με τη σειρα μου να εξομολογηθω κι εγω σ'αυτο το αγνωστο κοινο της lifo. Ειμαι ανδρας, 28 χρονων, ανεξαρτητος και μεχρι τωρα ολα μου πανε αρκετα καλα πανω-κατω. Τουλαχιστον αυτη τη θετικη ματια εχω επιλεξει γιατι η ιστορια μου εχει πολλα και διαφορα αλλα αυτο δεν αφορα αυτην την εξομολογηση. Μονο ενα κομματι δε λεει να παει καλα. Αυτο των ερωτικων. Αυτη τη στιγμη που γραφω κλεινω ενα χρονο συνειδητης μοναξιας. Ως τωρα ο μονος χαρακτηρισμος που θα μπορουσα να δωσω στον ερωτικο μου τομεα ειναι "τρελα". Μετα απο αρκετη σκεψη και ανασκοπηση καταστασεων κατελλειξα στο γεγονος οτι υποσυνειδητα με ενδιαφερουν κοπελες με παραπανω ψυχολογικα απο το, κατα μια εννοια, φυσιολογικο και αυτο γιατι αυτα μου κρατουσαν το ενδιαφερον. Η εξιστοριση, η συζητηση, η ευρεση λυσης και εν τελει η εφαρμογη.Απο τη στιγμη που το συνειδητοποιησα, ειπα να το αλλαξω. Το αποτελεσμα ειναι, ενω ειμαι κοινωνικος και παντα γνωριζω κοσμο στις εξοδους μου κλπ, να μη βρισκω καποια ενδιαφερουσα περιπτωση για κατι παραπανω απο σεξ μιας βραδιας. Να κουβαλαει την ιδια τρελα με μενα. Την καλη την τρελα, την περιπετειωδη, αυτη που σε κανει να γελας, να ανακαλυπτεις πραγματα και μα ζεις καταστασεις. Μια που δεν κουβαλαει ψυχολογικα απο τους πρωην και τα βγαζει στον επομενο, που δεν κλαιγεται αμα δουλεψει λιγο παραπανω, που δε θα σκυψει το κεφαλι στην πρωτη δυσκολια και μερικα αλλα "που" και "που δεν", τα οποια σε οποιες τα βρισκω ή θα εχουν σχεση ή θα ειναι αρραβωνιασμενες ή παντρεμενες. Η μονη λυση που βλεπω ειναι η υπομονη. Αλλα ποση υπομονη μπορεις να κανεις οταν μενεις ηδη 3 χρονια μονος και τον περισσοτερο καιρο απλα κοιτας τα ντουβαρια; ρητορικη ερωτηση.. αυτα... καλο υπολοιπο σε ολους/ες.