ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας....Ειμαι 18 ετων και νιωθω πιο ασχημα απο ποτε.Δεν εχω αλλες δυναμεις να προχωρησω..Πως να σας το εξηγησω αυτο που νιωθω.Δεν εχω φιλες ,δεν εχω παρεα για να βγω κι ετσι καθομαι σπιτι .Οι γονεις μου δεν με καταλαβαινουν καθολου .Κανω ολες μου τις υποχρεωσεις στο σπιτι κι ουτε ενα ευχαριστω !! Εχω εναν αδερφο 23 ο οποιος δεν νοιαζετε καθολου για μενα και μου εχει κανει την ζωη μαρτυριο .Με μειωνει συνεχεια και δεν εκτιμαει τιποτα απο αυτα που κανω.Ειμαι καλα στα μαθηματα και ουτε αυτο δεν το εκτιμανε..Ποτε δεν νοιαζονται για το τι εχω .Παντα εγω φταιω !! Αυτη ειναι η ζωη μου λοιπον..μια κολαση την οποια περναω καθε μερα κλαιγοντας τα βραδια για να μην με ακουσουνε..Για τον μονο που ζω ειναι το αγορι μου ο οποιος με στηριζει κ αγαπιομαστε αλλα οι γονεις μ δεν με αφηνουν ν βγαινω πολυ γιατι τους νοιαζει τι θα πουν οι αλλοι κ οχι η ευτυχια μου .Αυτα λοιπον κ πολλα αλλα που δεν αντεχω αλλο .Τι να κανω πια ? Οσο καλυτετος ανθρωπος κι αν εισαι τοσο το χειροτερο ειναι..Θελω να μην ζω σαυτο τον κοσμο που μ πευαινει