27.7.2015 | 22:32
Γαμώτο...
και να είσαι αισιόδοξος. Να χαμογελάς όταν κλαις, γίνεσαι καλύτερα, γιατί περνάει. Και να το δεις και να το νιώσεις, γιατί το πλάκωμα στο θώρακα είναι πια υποφερτό. Γιατί ο πόνος στο μυαλό έπαψε να είναι διαπεραστικός. Μόνο το άγχος, που είσαι; τι κάνεις; χώρισες; που θα μείνεις; θα έρθεις Αθήνα; θες να με δεις; θες να με δεις; θα είσαι αδιάφορος και παγωμένος ή θα μ ερωτευτείς ξανά; Όλο αυτό περνά, σιγά και εσύ συνεχίζεις να πονάς όλο και λιγότερο. Γιατί το γκρί δωμάτιο δεν μοιάζει φυλακή. Γιατί μερικές φορές είναι πρωινό λαμπερό. Από εκείνο το πρωινό που ξυπνάς από μία ακτίνα του ήλιου. Εκείνα τα πρωινά που ξυπνάς δροσερός και σ αρέσει που ο ήλιος σε ξυπνά. Και σηκώνεσαι με διάθεση, με χαρά. Και φιλάς άλλον και γελάς.Γαμώτο...tesla32
