Δε βιαζόμαστε. Δεν αγχωνόμαστε. Πλέον, σήμερα, ένας καλός/σωστός/σταθερός γάμος, που θα δέσει, που δεν θα διαλυθεί σε 2/3/5/10 χρόνια, είναι κάτι τόσο σπάνιο, όσο να κερδίσεις το τζόκερ. Δεν θα ήθελες να είχες 2-3 γάμους ως τα πενήντα σου όπως άλλοι, ναι; Να πληρώνεις διατροφές, διαζύγια...;"Το καλό πράμα αργεί να γίνει" πάει κουτί και γάντι, εδώ, ακριβώς σε τέτοιες περιπτώσεις. Ζήσε τον κόσμο, γύρισέ τον, σπούδασε τη "ζωή"... Για να πεις "βρήκα τον άνθρωπό μου", ή "βρήκα το άλλο μου μισό", δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε γρήγορο, ούτε μαγικό. Και ο άνθρωπος έχει ένα έμφυτο κακό, τις ψευδαισθήσεις, σε τέτοιο σημείο μάλιστα που να τις θέλει ο ίδιος, να τις χρειάζεται, να τις έχει ανάγκη, να μή μπορεί να ζει χωρίς αυτές...Το άγχος, η βιασύνη, όπως ΟΛΑ τα αρνητικά συναισθήματα άλλωστε, "θολώνουν" την "όραση" και την κρίση. Απέφυγέ τα όσο μπορείς, στο μέτρο του δυνατού και της ιδιοσυγκρασίας σου, πάντα.
30.9.2015 | 00:38
Ένας μικρόοοοος πανικός
Η μια φίλη παντρεύεται, ο άλλος φίλος παντρεύεται, ένας άλλος είναι να παντρευτείς... πολύ συχνά πυκνά μαθαίνω τέτοια νέα και με πιάνει ένας πανικός ρε γμτ!Άντρας 28 εδώ.Είχα μια σχέση για πολλά χρόνια και χωρίσαμε. Τώρα είναι με έναν με τον οποίο για παντρειά το πάνε.Εγώ τώρα τελειώνω το μεταπτυχιακό μου και ακόμα δεν μου έκατσε κάποια δουλειά.Γενικά προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος αλλά κάποιες στιγμές τρώω κάτι μαύρες κομπλαδούρες άλλο πράμα!Ο λόγος είναι ότι δεν μπορείς να το κυνηγάς μόνο. Είναι και να σου τύχει να βρείς έναν άνθρωπο που να τον νιώθεις και να σε νιώθει.Και ο άλλος λόγος είναι ότι από μικρός ονειρευόμουν όταν φτάσω τα 30 να δουλεύω και να έχω παιδιά για να μπορώ όταν αυτά μεγαλώσουν να παίζω μαζί τους και να περνάω πολύ χρόνο χωρίς να υπάρχει μεγάλο χάσμα ηλικίας.Πολλές σκέψεις φίλοι μου.Θετική διάθεση όμως.Όλα καλά θα πάνε :)
2
