Δεν ανακάλυψες την Αμερική. Καλώς ήρθες στον πραγματικό κόσμο. Οι μεγαλύτερες κυρίες δεν σχολίαζαν με διάθεση σνομπισμού κατά πάσα πιθανότητα. Τους κάνει τρομερή εντύπωση γιατί απλούστατα όταν εκείνες ήταν 16 οι άστεγοι δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο όσο κι αν σου κάνει εντύπωση που σου το λέω. Τους ίδιους προβληματισμούς έχουν μαζί σου. Όμως και το να δώσουν ένα ευρώ πχ. τι το σούπερ καταπληκτικό κάνουν απ'το να απαλύνουν λίγο τις τύψεις τους? Πώς δηλαδή λύνουν το πρόβλημα του ανθρώπου? Δεν είναι τόσο απλό. Αν ένας άνθρωπος πεινάει δεν το βοηθάς με το να του δίνεις ένα ψάρι λέει μια Κινέζικη παροιμία. Μάθε του να ψαρεύει...Μάθε επίσης ότι πολλοί από εμάς τους μεγαλύτερους και φαγητό αφήνουμε σε πακετάκια στο δρόμο σε συγκεκριμένα σημεία και μπουκαλάκια νερό και δίνουμε σε οικογένεις που έχουν ανάγκη. Δεν χρειάζεται να γίνονται μεγαλοφώνως οι κινήσεις αυτές. Σπίτι μου όμως δεν θα τολμούσα να τους πάρω απλούστατα γιατί φοβάμαι αφού δεν τους γνωρίζω κι έχω και παιδιά. Αν ήταν ένας γείτονας που τον ήξερα χρόνια και είχε ανάγκη μέχρι να ορθοποδήσει ναι ίσως.
2.10.2015 | 15:14
...
πηγαίνω δευτέρα λυκείου και αρχίζω πια να συνειδητοποιώ πιο ώριμα και πιο ξεκάθαρα σε τι σάπια κοινωνία μεγαλώνουμε και ζούμε. Σήμερα περιμένοντας,λοιπόν, το λεωφορείο να πάω σπίτι μου έρχεται και κάθεται ένας άστεγος, σε άθλια κατάσταση, δίπλα μου. Δεν έκανα καν την κίνηση να πάω πιο κει ή να σηκωθώ από τη στάση και να κάτσω κάπου αλλού. Το θεωρώ τεράστια αγένεια και προσβολή προς τον άλλον γιατί μπαίνω στη θέση του και καταλαβαίνω πως ούτε και σε εμένα θα άρεσε να πάω να καθίσω δίπλα σε κάποιον και αυτός ο κάποιος να σηκωθεί και να φύγει. Ήταν δύο κυρίες μεγάλες σε ηλικία,που κατά τύχη άκουσα να σχολιάζουν ψιθυριστά τον κύριο που ήταν άστεγος και να λένε κοίτα πως είναι αυτός κλπ.. Εκείνη τη στιγμή ήρθε το λεωφορείο που θα έπαιρνα και δεν πρόλαβα να μιλήσω. Μόλις, λοιπόν, είδα αυτόν τον άνθρωπο ήθελα απλά να εξαφανιστώ από προσώπου γης.. Ένιωσα απαίσια, πρώτον γιατί δεν είχα κάτι να του προσφέρω έστω να φάει,δεν είχα ούτε ένα ευρώ πάνω μου, δεύτερον επειδή οι γονείς μου, μου προσφέρουν τα απαραίτητα ενώ αυτός δεν έχει τίποτα, ένιωσα πολύ άσχημα για το γεγονός ότι είχα παπούτσια και ρούχα καθαρά και αυτός φορούσε τρύπια παπούτσια και βρώμικα ρούχα. Μακάρι να είχα αρκετά χρήματα πάνω μου εκείνη τη στιγμή και να πήγαινα μαζί του να του αγοράσω τουλάχιστον φαγητό,νερό και ένα ζευγάρι παπούτσια ή ρούχα. Εννοείται ότι δεν έχω τεράστια οικονομική δυνατότητα. Έχω όμως τα βασικά, ρούχα,σπίτι, μόρφωση, φαγητό. Τέλος πάντων, κατέληξα σε διάφορα συμπεράσματα. Αρχικά θα μπορούσα κάλλιστα να ήμουν στη θέση του. Ο καθένας μας θα μπορούσε. Έπειτα, κατέληξα στο ότι είναι και αυτοί άνθρωποι και έχουν τις ίδιες ανάγκες με άλλους ανθρώπους. Απλά δεν τους δίνεται η δυνατότητα. Ούτε να κάνουν οικογένεια, ούτε να παντρευτούν, ούτε να δουλέψουν. Τελικά, καταλήγουν να κοιμούνται στο δρόμο, μέσα στο κρύο και στις βροχές. Προσπαθώντας να προστατευτούν από όλες τις καιρικές συνθήκες πάνε όπου μπορούν. Πηγαίνουν σε πιλοτές πολυκατοικιών, σε υπόστεγα και προστατεύονται. Βρίσκουν λύση. Υπάρχουν και κάτι άλλοι 'άνθρωποι' όμως που ενοχλούνται και τους διώχνουν από την πολυκατοικία όπου κοιμούνται οι άστεγοι,επειδή προσπαθούν απλά να προστατευτούν. Σύνηθες περιστατικό στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι Έλληνες είναι κλειστόμυαλοι και εγωιστές. Ότι τους περισσεύει το πετάνε και δεν το δίνουν σε κάποιους που το έχουν πραγματικά ανάγκη. Εγώ θα προσπαθήσω να δίνω ότι δε χρειάζομαι σε άστεγους, σε μετανάστες και σε πρόσφυγες. Όχι για να προσπαθήσω να αλλάξω το σύστημα της χώρας μας, αλλά για να νιώσω εγώ καλύτερα. Παιδιά, κάντε ότι μπορείτε να βοηθήσετε αυτούς τους ανθρώπους, ότι κι αν είναι αυτό. Έφτασα στα 16 για να το καταλάβω, αλλά δε πειράζει κάλλιο αργά παρά ποτέ.Υγ: Συγχωρέστε την έκταση του κειμένου.
1
