ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και να θες να του πεις τόσα πράγματα που σε πνίγουν, και να είναι η πρώτη σου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ, και να τον σκέφτεσαι και να χαμογελάς, και να ανυπομονείς για το πότε θα τον ξαναδείς, και να θέλεις να τον σφίξεις στην αγκαλιά σου και να τον φιλήσεις, και να θέλεις να του πεις ένα απλό ''μου αρέσεις..'' αλλά να διστάζεις για να μην σε περάσει ενθουσιώδης ή δεν ξέρω και εγω τι άλλο αλλά και να φοβάσαι ταυτόχρονα επειδή αν δεν σε βλέπει σαν γυναίκα αλλά μόνο σαν κοπέλα-φίλη οτι μπορεί να απομακρυνθεί μετά την εξομολόγησή σου, και να λες ''αν με ήθελε, θα έδειχνε κάποιο παραπάνω σημάδι..'', και να σκέφτεσαι πως την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε-όποτε γίνει αυτό-, να δείξω εγω κάτι να του χαϊδέψω έστω το χέρι, κάτι αλλά αν δεν θέλει πάλι θα απομακρυνθεί, θα κλειστεί στον εαυτό του όπως κλείνεται κατά καιρούς....Τι να κάνω, γαμώτο;