ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.10.2015 | 20:47

.

Εμενα μου συμβαινει αυτο που λετε, οτι καποιες φορες μπερδευω τα ονειρα με την πραγματικοτητα, με αποτελεσμα να μην ειμαι 100% σιγουρη αν κατι το ονειρευτηκα η αν οντως συνεβη. Αυτο οδηγησε στο να αναρωτηθω καποια στιγμη, αν τελικα μηπως ολα αυτα που ζουμε ειναι απλα ενα ονειρο, και καποια στιγμη θα ξυπνησω. Η οτι ειμαι απλα ενας εγκεφαλος σε καποιο εργαστηρι, που ονειρευεται, και τρελοι επιστημονες απλα με παρακολουθουν και τιποτα παραπανω. Η ενας ανθρωπος σε κωμα, που ονειρευεται και καποια στιγμη θα ξυπνησει. Ποιος ξερει... Αυτο θα το μαθουμε μονο στο τελος... Και λεει, εκει που πεθαινεις, τελικα περνας σε αλλη διασταση ή ξυπνας για να συνειδητοποιησεις οτι ολα αυτα τα ονειρευτηκες, και μαλιστα σε μια μονο βραδια... Αφου στα ονειρα ο χρονος ειναι σχετικος.. Δε θα ταν κακο...Μου συμβαινει και κατι ακομα... Να βλεπω φωτογραφιες απο τα παιδικα μου χρονια, ή η μαμα μου να διηγειται ιστοριες απο τα παιδικα μου χρονια, και γω, εχοντας φωτογραφιες απο τοτε, να τις κανω εικονες στο μυαλο μου, και μετα απο καιρο να ειναι σαν να την εχω ζησει τη σκηνη και να τη θυμαμαι, σαν να υπαρχει δηλαδη σε μενα ως αναμνηση. Ενω ειναι απλα μια διηγηση αλλου που την εκανα δικια μου... Δηλαδη λεω οτι θυμαμαι τι ειχε συμβει στο ταδε σκηνικο, αλλα ειναι αδυνατο να το θυμαμαι, γιατι ημουν υπερβολικα πολυ μικρη... Σε καποια σκηνικα εχω φτιαξει και τη δικια μου εκδοχη. Παντως εχω και αναμνησεις απο παρα πολυ μικρη ηλικια, δηλαδη ηδη απο τα 3,5 εχω αναμνηση που θυμαμαι, που τη διηγηθηκα στη μανα μου και οντως εχει συμβει, το θυμαται κι αυτη το περιστατικο και της εκανε εντυπωση που το θυμομουν. Παντως δεν αποκλειεται να συμβαινουν και τα δυο... Να εχω καποιες εικονες, να θυμαμαι το συναισθημα, γιατι συνηθως αυτο θυμασαι η τις σκεψεις που εκανες εσυ, και τα υπολοιπα κενα να τα βουλωνεις με τη φαντασια.Και μη μου πειτε οτι ενα μικρο παιδι δε σκεφτεται. Θυμαμαι οταν ημουν πολυ μικρη που οπου κι αν πηγαινα ολοι μου χαμογελουσαν. Και γω αναρωτιομουν... Γιατι μου χαμογελανε; Μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση.. Και ειχα ρωτησει και τη μαμα μου. Τωρα που μεγαλωσα και κανω και γω το ιδιο αυθορμητα σε πιτσιρικια που πετυχαινω στο δρομο, υποθετω και αυτα την ιδια απορια εχουν... Που να καταλαβουν οτι ειναι υπερτατες φατσες! :)
 
 
 
 
Scroll to top icon