ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την Παρασκευή συνάντησα σε ένα καφέ μια παλιά συμφοιτήτρια μου με τρία ακόμη άτομα παρέα,δυο άντρες και μια γυναίκα, και μου πρότεινε να κάτσω μαζί τους. Όσο μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων, πετούσαν που και που ότι ο ένας υποτίθεται ότι είναι Αθήνα για δουλειά (Θεσσαλονίκη είμαστε) και ο άλλος σε σεμινάριο. Δεν έδωσα σημασία αλλά και από κάποια άλλα σχόλια κατάλαβα ότι πρόκειται για παράνομα ζευγάρια, γεγονός που με έκανε να νιώσω άβολα, αλλά δεν έπρεπε να με αφορά.Έτσι έκανα ότι δεν καταλαβαίνω και βρήκα μια δικαιολογία για να φύγω γρήγορα. Εκείνη την στιγμή χτυπάει το κινητό του ενός και μας κάνει νόημα να μην μιλάμε γιατί ήταν η γυναίκα του.Όσο μιλάει,τον ακούω να λέει ότι είναι σε διάλειμμα και με ρωτάει τι ώρα είναι κι αν θα μείνω για το δεύτερο μέρος. Του είπα την ώρα και ότι θα φύγω, νομίζοντας ότι δεύτερο μέρος εννοούσε την συνέχεια σε ταβερνάκι, μπαρ κτλ. Όταν έκλεισε, τον ρώτησε η συμφοιτήτρια μου αν είναι όλα εντάξει. Μου φάνηκε περίεργο όλο αυτό, αλλά εκείνη την ώρα δεν πήγε το μυαλό μου. Γιατί απευθύνθηκε σε μένα ειδικά; Γιατί με ρώτησε αν θα μείνω για το δεύτερο μέρος, αφού μόλις είχα πει ότι θα φύγω; Ποιό είναι το δεύτερο μέρος; Γιατί τον ρώτησε η άλλη αν είναι όλα οκ; Η απάντηση δεν ήταν καθόλου δύσκολη, κι ας μην την κατάλαβα αμέσως. Ρώτησε εμένα γιατί ήθελε να ακούσει η γυναίκα του αντρική φωνή. Ο άλλος μιλούσε ήδη έξω στο κινητό, οπότε ήμουν η μόνη επιλογή. Όσο για το δεύτερο μέρος,αυτός εννοούσε στην γυναίκα του το δεύτερο μέρος του σεμιναρίου που υποτίθεται ότι παρακολουθούσε. Με άλλα λόγια, κάποιος με χρησιμοποίησε για να κοροϊδέψει την γυναίκα του χωρίς να με ρωτήσει, χωρίς να το καταλάβω καν. Όταν τον ρώτησα για να το επιβεβαιώσω και το παραδέχτηκε γελώντας, έγινα έξαλλος. Είπα δυνατά ότι έπρεπε να με ρωτήσει αν θέλω να συμμετάσχω σε αυτή τη χυδαιότητα, ότι εγώ δεν είμαι σαν αυτούς, ότι θα πρεπε να ντρέπονται που τόση ώρα γελάνε με τα ψέματα παρουσιάζοντας τα ως εξυπνάδα και ανάγκασαν κι εμένα να τα ακούσω, ότι είναι μαλάκας κτλ. Όσο τα λεγα αυτά σηκώθηκα όρθιος από τα νεύρα μου αλλά και για να δείξω ότι θέλω να φύγω. Ο άλλος σηκώθηκε γιατί νόμιζε ότι θα τον χτυπούσα και ήμασταν έτοιμοι να πιαστούμε στα χέρια. Μπήκαν στην μέση οι υπόλοιποι και από το μαγαζί μας έκαναν παρατήρηση.Τελικά, άφησα χρήματα στο τραπέζι και έφυγα εγώ. Δεν πρόκειται να ζητήσω συγνώμη, δεν είναι αυτό που με απασχολεί. Απλά σκέφτομαι αν σωστά ερμήνευσα όλα αυτά και μήπως αντέδρασα υπερβολικά. Η ηθική του καθενός είναι υποκειμενική και δεν επεμβαίνω, από την στιγμή που δεν με αφορά. Αυτό το συγκεκριμένο όμως νομίζω με αφορούσε. Όταν μπροστά μου γελάνε με τα ψέματα, γελοιοποιούν τις συζύγους και χρησιμοποιούν κι εμένα για να καλύψουν τον κώλο τους..με αφορά. Με αφορά γιατί όσο γίνονται μπροστά μου κι εγώ δεν αντιδρώ, γίνομαι συνένοχος. Αν ήταν μόνο τα σχόλια, πάει στο διάολο. Δεν θα συμμετείχα στα γέλια και απλά θα φευγα. Είχα επιλογή. Στο δεύτερο όμως δεν είχα.Έχω άδικο;