ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ξυπνάω-δουλεύω-μοναξιά και πάλι από την αρχή.Ένα χρόνο αυτό.Μαύρη η ψυχή μου.Σχεδόν κάθε βράδυ κλαίω.Δεν έχω κέφι. Βγαίνω με το ζόρι αλλά γυρνάω σε ένα σπίτι που δε με ξεκουράζει (ψάχνω άλλο- αλλά πολύ δύσκολη η εύρεση σπιτιού..ψυχοφθόρα),το σπίτι δεν έχει θέρμανση και η ψυχή μου μαυρίζει κι άλλο, το κρεβάτι άδειο.Είπα θα καθαρίσω το σπίτι σήμερα αλλά πάλι το ανέβαλα..πάλι.Δεν ξέρω πως θα σύνελθω.Σίγουρα υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα αλλά δεν αντέχω και στεναχωριέμαι.Πως σε καταστρέφει ένας έρωτας έτσι (ακόμη και αν είναι επιλογή σου) ..σε τι απόγνωση μπορεί και σε φέρνει..Πόσο άσχημες σκέψεις μπορούν και περνούν από το μυαλό σου για τα έπόμενα χρόνια;;για το επόμενο λεπτό;;φοβάμαι τον εαυτό μου. Και αν κάνω κακό στον εαυτό μου..το μόνο που σκέφτομαι είναι οι γονείς μου και τη θλίψη που θα προκαλέσω.αυτά. καληνύχτα.μακάρι να μη νιώσετε τέτοια συναισθήματα.