ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθομαι και ακούω στο repeat το Photograph και σε σκέφτομαι.. Μας σκέφτομαι.. Γιατί έτσι, γιατί έτσι με εμάς?.. Την μία στα σύννεφα, την άλλη στο ίσωμα με τα μούτρα, με νεύρα, με πόνο.. Και για ποιο λόγο? Έλα ντε.. Επειδή μαζεύονται πράγματα.. Πράγματα που δεν συζητάμε και φιλάκιαχαχα.. Ναι, και τώρα χαμόγελο, πολύ! Το έγραψα, άλλωστε μόνο εσύ θα το καταλάβεις.. Θα το διαβάσεις και θα καταλάβεις πως αυτό εδώ πάει για σένα.. Και το παραπάνω γιατί μου παραμένει αναπάντητο.. Γιατί έτσι είναι αγάπη παιδιά.. Την μία να πετάς στα σύννεφα με τον άνθρωπο σου και την άλλη να μην μιλιέστε για χαζομάρες.. Αλλά και στις στιγμές που πετάς μαζί του αλλά και σε εκείνες που κάνετε μούτρα η καρδιά σας χτυπάει το ίδιο, το ίδιο έντονα, ξεχειλίζει από συναισθήματα τόσο βαθιά και δυνατά! Γιατί το ξέρετε, είστε ευγνώμων που αισθάνεστε ότι αισθάνεστε για κάποιον άλλον άνθρωπο.. Ημέρες δύσκολες, άνθρωποι μόνοι, η αγάπη, η αληθινή αγάπη είναι το όπλο για να νικήσουμε για λίγο ή πολύ ημέρες τέτοιες.. Να χαρίζουμε στους ευατούς μας και στους ανθρώπους μας χαμόγελα, αγκαλιές, στιγμές, αληθινές, που όλοι μας έχουμε ανάγκη και κανείς δεν μπορεί να μας τις στερήσει.. Να αγαπάτε, πολύ και βαθιά και να χαμογελάτε εξίσου το ίδιο! Συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά αγαπάω πολύ και βαθιά κι εγώ..ΜΟΥΤΡΟ ΜΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ![ YΓ: Mόλις έβγαλα απ' το φούρνο το φαγητό με το σουπερ ζωγραφιστό δωράκι σου! :-D ]