ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ιστορία μου ξεκινάει απο όταν ήμουν 6 χρονών. Υπηρξα ενα διαφορετικο παιδι απο τα αλλα, ευαισθητο, ονειροπολο και πολυ ευγενικο. Απο την πρωτη στιγμη που γεννηθηκα περασα πολλα προβληματα υγειας γιατι γεννηθηκα στον εκτο μηνα της εγκυμοσυνης της μητερας μου. Αυτο ειχε ως αποτελεσμα να ειμαι ενα πολυ φιλασθενο παιδι. Στο δημοτικο ημουν ενα υπερβαρο παιδι, και ειχα χρονιο ιογενες βρογχικο ασθμα. Παντα ενιωθα οτι ειμαι διαφορετικη απο τους αλλους γιατι δεν ειχα τις ιδιες επιδοσεις στην γυμναστικη με τα αλλα παιδια και το ιδιο βαρος. Αυτοι οι δυο λογοι ηταν που περασα πολυ ασχημα στο δημοτικο. Βιωσα τον ρατσισμο σε ολο του φασμα....απο το να μην με κανουν παρεα εως το να με κυνηγανε και να με φτυνουν επειδη ημουν παχουλη. Ενιωθα ανημπορη και δεν μπορουσα να το διαριχειστω ολο αυτο. Οταν ημουν 9,5 χρονων αδιαθετησα και νομιζα οτι ημουν γυναικα πια και επρεπε κα ηθελα να γινω αποδεχτη στα αγορια αλλα και στα κοριτσια και οτι ολο αυτο επρεπε πια να εχει ενα τελος. Ξεκινησα διαιτα εκεινο το καλοκαιρι. Εχασα 15 κιλα κανοντας μονη μου διατροφη και χανοντας την περιοδο μου και επεστρεψα στην 6η δημοτικου αλλο παιδι. Η αντιμετωπιση που πηρα δεν την ειχα φανταστει ουτε στα πιο τρελα μου ονειρα. Αμεσως με πλησιασαν τα κοριτσια της ταξης μου για να κανουμε παρεα, απο ολους τους μεγαλους απο τους συγγενεις μου (εκτως της μητερας μου) ακουγα Μπραβο!!!!Μπραβο τα καταφερες και τοσο εμενα μεγαλωνε το εγω μου. Το αποτελεσμα ηταν φυσικα να αρχιζω να φοβαμαι το φαγητο, και να συνεχιζω να κανω διαιτα και πολλη γυμναστικη γιατι ειχα τ φοβο να μην ξαναπαχυνω και χασω την πολυποθητη αποδοχη που με τοσο κοπο ειχα κατακτησει. Εκει ηρθε και ανθησε η νευρικη ανορεξια...Περασαν 3 χρονια και συνεχιζα ακάθεκτη με αποτελεσμα απο 66 κιλα που ημουν να φτασω τα 33. Με πολλες επιπλοκες στην υγεια μου που δεν τις γνωριζα μεχρι που Νοσηλευτηκα στο παιδων Αγια Σοφια και μου διαγνωσθηκε ατροφια εγκεφαλου και βαρδυκαρδια. Νοσηλευτηκα 2 μηνες.. Εγινα καλυτερα και ξαναγυρισα στο σχολειο γυμνασιο τοτε με πολλη αγαπη απο ολους φιλους, καθηγητες και συγγενεις. Περασαν τα χρονια με παλι συμπτωματα ανορεξικα πιο ηπια αλλα το δουλευα. Στα 20 χρονια η μητερα μου εκανα ενα χειρουργειο για να αδυνατισει λογω σοβαρου προβληματος υγειας. Εκει ξεκινησε η δευτερη αυτη... Η νευρικη βουλιμια μαζι με συμπτωματα αγχους και ηπιας νευρικης ανορεξιας. δεν μπορω να καταλαβω γιατι ξεκινησε εκεινη την εποχη μπορει να εφταιγαν οι επιπλοκες του χειρουργειο της μητερας μου που εκανε εμμετο 2 μηνες μπορει να ηταν το στρες ακομα προσπαθω να καταλαβω.....τα επομενα 8 χρονια και ερχομαι στο τωρα ηταν και αυτα υπογεια βασανιστικα με καταθλιψη, αγχος, μετρημα θερμιδων, εμμετους και εντονο αυτοκτονικο ιδεασμο. Η καθε μερα μου ηταν ενας εφιαλτης αλλα και το παρεακι μου. Απο την ωρα που ξυπνουσα σκεφτομουν το φαγητο και τις θερμιδες. Πριν 3 χρονια εκανα αποπειρα νοσηλευτηκα και τωρα εχω τις καλες μου μερες και τις κακες μου μερες..ομως η νευρικη βουλιμα ειναι εκει και παραμονευει οποτε ειμαι στεναχωρεμενη η στρεσαρισμενη. Δεν θελω ομως να αποδεχτω την τυχη μου και το παλευω με ειδικευμενους γιατρους και ψυχολογους οπως παντα. Η νευρικη βουλιμια μου εχει προκαλεσει και αυτη προβληματα υγειας που δεν θελω να τα επειδεινωσω.....Καποιες φορες με πιανει το παραπονο και σκεφτομαι θα ειμαι για παντα ετσι????Δεν θελω να ειμαι ετσι δεν μου αξιζει, οπως και σε κανεναν αλλον!!!!! Θελω να προχωρησω τη ζωη μου και να ειμαι καλα!!!!Και θα τα καταφερω!!!! Ηθελα να σας διηγηθω την ιστορια μου οχι για μενα, γιατι εγω εχω βρει ανθρωπους για να θεραπευτω αλλα, για τους ανθρωπους που ειχαν, εχουν και βιωνουν καθε μερα αυτες τις παθησεις!! Και θελω τους πω οτι δεν πρεπει να χουν ενοχες γιαυτο που τους συμβαινει να ζητησουν βοηθεια!!!! Οσο για τους υπολοιπους που δεν μπορουν να καταλαβουν ή δεν θελουν γιατι στη ελληνικη κοινωνια ειναι ακομα ταμπου οι διατροφικες διαταραχες οτι, δε επιλογη κανενος να νιωθει ετσι οτι ειναι μια χρονια παθηση οπως ολες οι αλλες οι 'παθολογικες' και πρεπει να σταματησει πια αυτος ο ρατσιμος και μισανθρωπισμος στους ΄διαφορετικους' ανθρωπους!!!!Κ.