ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για το παρα λίγο ξαδερφάκι σου. Όταν το έμαθα στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Ήθελα να σε σφίξω στην αγκαλιά μου. Αισθάνομαι πως φταίω... Ήρθες την παραμονή της πρωτοχρονιάς κι εγώ δε βγήκα να σε κεράσω και να σου ευχηθώ, ακόμη νιώθω τύψεις για τότε κι ας ήθελα όσο τίποτε άλλο να σε ξαναδώ... Είμαι μαύρος, φοράω μαύρα, μια ζωή όλα μου πάνε ανάποδα κι η τύχη μου είναι μαύρη, κακή κι ανάποδη, αισθάνομαι πως έφερα κακή τύχη και σε σένα... Εξομολογούμαι πως ζήτησα από τον ουρανό και τα άστρα, που κάποτε μου έταζες όμορφες υποσχέσεις από κάτω τους, να σε "δέσουν" στο λόγο σου, ακόμη κι αν έπαιζες θέατρο και δεν το εννοούσες... Ζήτησα από τη θεά του Φεγγαριού να βλέπει τα πάντα και να διορθώσει τον πόνο και το άδικο που έκανες σε μένα, κάποτε, τότε... Όμως δεν ήθελα να γίνει κάτι τέτοιο... Δεν ήθελα να πεθάνει ψυχή... Σε αγαπάω... Κι ας εσύ με μισείς και ποτέ δε με συμπαθούσες... Θα ήθελα να σε σφίξω στην αγκαλιά μου πάλι, όπως τότε στη θάλασσα, που ήμασταν μαζί... Τώρα πονάω πιο πολύ από σένα και τα μάτια μου που από χρόνια στέρεψαν, ρίχνουν δάκρυα γι' αυτήν τη μικρή ψυχή... Σε έκανα add στο Pizap, αυτός ο "ακόλουθός σου" είναι το Facebook μου. Αν ποτέ υπάρξει η περίπτωση να θελήσεις να μιλήσουμε ξανά, ξέρεις πού θα με βρεις...