ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που νιώθω για σένα. Δεν έχω ιδέα πώς να το χαρακτηρίσω. Πότε θεριεύει μέσα μου, πότε καταλαγιάζει. Ξέρω μονάχα ότι μου ξεσκίζουν τα σωθικά οι μέρες που δε μιλάμε. Μου θυμίζουν τις μέρες που ήμουν ένας απλός κομπάρσος στη ζωή σου. Βέβαια, και τώρα που αναβαθμίστηκα, ούτε για β' ρόλο με βλέπω."You just have to face / Nothing's changed, the suffer remains / Nothing's gained... pain, pain, pain"Είμαστε τόσο μονάχοι μας, τελικά. Και κάτι στιγμές σαν αυτές το συνειδητοποιούμε.Η διαφορά είναι ότι τώρα μπορώ να το ελέγξω. Έξι μήνες πριν, μιαν αδιάφορη μέρα μαζί σου ήταν ικανή να με ρίξει στο κρεββάτι με κατάθλιψη. Πλέον, μπορώ και δρω λειτουργικά, παρά την ακατάπαυστη αιμορραγία. Αρχίζω και νιώθω πικρία. Νομίζω ότι τη διοχετεύω και σε σένα πλέον, μερικές φορές. Παλιά μονάχα το ενδιαφέρον μου σου έδειχνα, το πόσο σε αγαπώ..Όμως, η ένταση δεν έχει φύγει από μέσα μου. Κάποτε ήταν καυτή λάβα, τώρα απλώς πέτρωσε, δημιούργησε στρώσεις που καταπλακώνουν το χαμόγελό μου. Δε θέλω να ζω έτσι, βοήθησέ με..."Whispering loud and so clear / But no-one can hear"...CP