ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φοβάμαι.Φοβάμαι και έχω αγχωθεί.Αυτό που έκανα είναι τρελό.Δεν τα κάνει ο κόσμος πιά.Αυτές είναι οι τρέλες για τους ρομαντικούς.Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, τουλάχιστον, έχω πάψει να είμαι.Του έστειλα εισητήρια.Μου κόστισαν ένα εξωφρενικό ποσό.Μέρες κρίσης και εγώ πάω και αγοράζω εισητήρια για τον άνθρωπο που φοβάται να με θέλει..που φοβάται να μπεί σε σχέση μαζί μου.ΤΙ ΚΑΝΩ?Αν τον τρόμαξα με αυτή μου την κίνηση και κλειστή όλο και πιό βαθειά μέσα του?Δεν είχα καμία όρεξη ούτε να τον φοβήσω, ούτε να τον ευνουχήσω.Αλλά να.. τον βλέπω.Μας βλέπω και καθόμαστε σε δύο καρέκλες η μία αντικριστή στην άλλη.Η κάθε μία σε διαφορετικές πλευρές του δρόμου.Καθόμαστε και οι δύο, κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον, άλλες φορές πιό εύκολα και άλλες πιό δύσκολα αλλά παραμένουμε καρφωμένοι σε δύο διαφορετικές πλευρές.Δεν μπορούσα άλλο, δεν άντεχα να βλέπω τα αμάξια να περνάνε ανάμεσά μας και μείς να βρισκόμαστε έτσι χωρίς να κάνουμε τίποτα για τόσο καιρό.Τού φώναξα "Σε θέλω".Εκείνος με κοίταξε, μου έστειλε ένα φιλί στον αέρα και μου χαμογέλασε.Το χαμόγελο έσβησε.Κοίταξε έντρομος τον μποτιλιαρισμένο δρόμο ανάμεσά μας και κατάλαβα οτί φοβάται να τον διασχίσει.Λογικό είναι και τον δικαιολογώ.Αν δεν έχεις περάσει ποτέ κανένα δρόμο, πώς περιμένεις να περάσεις κάποιον με άνεση?Γι αυτό πήρα και εγώ πρωτοβουλία και του αγόρασα εισητήρια έτσι ώστε να πετάξει πάνω από τον μποτιλιαρισμένο δρόμο και όλα τα προβλήματα του και να έρθει στην πλευρά μου.Έχει λάβει τα εισητήρια?Τα έστειλα σωστά?Έπρεπε να τα στείλω?Θα έρθει?