ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

3 χρόνια τώρα, όλα για να καταφέρω να ξεκολλήσω από εσένα γίνονται. Κι η σχέση μου, όσο κι αν ντρέπομαι πολύ να το παραδεχτώ. Και αυτός τώρα, που δεν έχεις ιδέα για ποιόν μιλάω. Του μιλάω γιατί όταν γελάει ακούγεται βασανιστικά πολύ σαν εσένα. Γιατί όταν μιλάει, που και που, βρίσκω τη χροιά σου στη φωνή του. Κι από τη μια, είμαι σίγουρη πως μια μέρα εμείς θα είμαστε μαζί, για λίγο ή πολύ, δε με νοιάζει. Απ'την άλλη, μάλλον εσύ ποτέ δε θα ρισκάρεις να με χάσεις, το ξέρω πως κι εκεί πάει το μυαλό σου. Ο φόβος, τα κολλήματα σου, οι άμυνες σου.Τα ξέρω, τα μαντεύω. Αλλά δε μου φτάνουν.Αχ να ήξερες πόσο θέλω να ξαπλώσουμε απλά αγκαλιά και να σε χαϊδεύω στα μαλλιά. Χτες σε είδα στο ύπνο μου και είχες μακριά μαλλιά, σαν ναυαγός ήσουν. Τα μάτια μόνο ήταν τόσο μα τόσο όμορφα. Όπως τα θυμάμαι. Μου λείπεις πολύ. Και σε θέλω πολύ. Θα σε ξαναδώ. Και θα σε ξαναερωτευτώ. Πιο πολύ, πιο δυνατά. Κι εσύ το πόσο έντονο είναι, δε το ξέρεις. Απλά πως υπάρχει. Αχ μωρέ...Λίγο να σε έβλεπα τώρα. Λιγάκι. Σε θέλω.