Δεν θέλω να σε ανησυχήσω, αλλά χρειάζεσαι γιατρό και συγκεκριμένα ψυχολόγο. Κοίτα, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω περάσει και εγώ κάτι αντίστοιχο και είχα φτάσει σε πολύ χαμηλότερο βάρος από το δικό σου. Σου έχει γίνει έμμονη ιδέα και πρέπει, αρχικά, να βοηθήσεις εσύ η ίδια τον εαυτό σου, ξεκολλώντας το κεφαλάκι σου. Αγάπησε τον εαυτό σου όπως είναι. Όλα αυτά που σκέφτεσαι σε εμποδίζουν να χαρείς τη ζωή.. Εν τέλει λοιπόν πρόβλημα δεν θα σου δημιουργήσει ούτε το junk food ούτε αν βάλεις 2-3 κιλά μεγαλώνοντας.. Πρόβλημα θα σου δημιουργήσει όμως, αν δεν το έχει ήδη κάνει, ο τρόπος που σκέφτεσαι που επηρεάζει τις κοινωνικές σου σχέσεις, όπως παραδέχεσαι, και σίγουρα, και την ερωτική σου ζωή.. Είσαι μορφωμένη κοπέλα απ' ότι διαβάζω.. Κρίμα τα πτυχία σου.. Όσον αφορά στους προβληματισμούς σου, επειδή είμαι λίγο μεγαλύτερη από σένα και η φύση της δουλειάς μου είναι αντίστοιχη με τη δική σου -πάρα πολλές ώρες στον Η/Υ και αναγκαστικά καθιστική ζωή- έχω να σου πω ότι και τα σουβλάκια μου τα τρώω και τις πατατούλες μου και βάρος δεν παίρνω γιατί κουράζομαι (είμαι 52 κιλά). Είναι θεμιτό να προσέχεις τον εαυτό σου και το βάρος σου αλλά μέχρι ένα σημείο, το οποίο το έχεις ξεπεράσει.. Επαναπροσδιόρισε! Βασικά σύνελθε! Δεν περιστρέφεται όλη σου η ζωή γύρω από το βάρος σου.. Αυτά!
15.2.2016 | 11:25
μεταβολισμος
ειμαι 24 χρονων, γυρω στα 45-47 κιλα και προσπαθω να τρωω υγιεινα, δεν καπνιζω, πινω μονο οταν βγαινω και λιγο, και προσπαθω να γυμναζομαι 2-3 φορες τη βδομαδα. ξερω οτι δε θα κανω κορμι ποτε, απλα θελω να διατηρω το σωμα μου στα κιλα που ανεφερα και σε ενα καλο επιπεδο. απο τα 21 εχω αρχισει να τρωω λιγοτερο γιατι φοβαμαι πως μετα τα 30 ολες οι γυναικες παχαινουν λογω του οτι ο μεταβολοσμος μειωνεται. βεβαια υπαρχουν φορες που τρωω και junk food οπως σουβλακι, τηγανητες πατατες π.χ γιατι πιστευω πως ειναι ανθρωπινο να θες μια στο τοσο να φας και κατι πιο ανθυγιεινο.δεν ειμαστε ρομποτ. επειδη ειμαι αρχιτεκτονισα περναω πολλες ωρες μπροστα απο τον υπολογιστη σε διαφορα projects, δε γινεται να το αποφυγεις. παρολαυτα πηγαινω γυμανστηριο. ομως εχω αγχωθει πολυ ρε κοριτσια. καθε μερα που περναει λεω για ποσο θα μαι ετσι ρε γαμωτο, θα παχυνω κλπ κλπ και αυτο δε με αφηνει να χαρω βολτες με φιλους οπου μπορει να καταληξουν σε φαι, με αποτελεσμα να μην τρωω.καθε μερα το σκεφτομαι. με την παραμικρη ατασθαλια νιωθω πολλες τυψεις. εσεις ξερετε παραδειγματα γυναικων που διατηρηθηκαν αδυνατες (η εστω στα κιλα τουςμετα τα 29-30 η το παχος ειναι αναποφευκτο? αρκει να κανεις καποια βασικα πραγματα (πρωινο, γυμναστηριο, λιγοτερο junk food, υγιεινη διατροφη) ετσι ωστε να διατηρηθεις σε ενα καλο επιπεδο? σας παρακαλω απαντηστε μου γιατι ειλικρινα εχει γινει προβλημα
2
