Μπήκα στον κόπο να ψάξω τον κωδικό μου για να μπώ εδώ μέσα και να σου απαντήσω.Αυτό που νιώθεις αυτή την στιγμή,το έχω νιώσει κι εγώ και το 90 τοις εκατό των ανθρώπων.Πρέπει να καταλάβουμε όλοι πως δεν είναι ντροπή να πιάνουμε πάτο,ντροπή είναι να μην ζητάμε βοήθεια και να αυτοεγκλωβιζόμαστε στην κόλαση μιας αρνητικής σκέψης.ΟΧΙ.Δεν είσαι ασήμαντη.Βοήθεια χρειάζεσαι και κάνε κάτι για αυτό.Μίλα σε κάποιον,μίλα σε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Δεν είναι ντροπή και καιρός είναι να το καταλάβουμε όλοι.Κάνε κάτι για αυτό που σε τρώει μέσα σου.Δεν είσαι άχρηστη,δεν είσαι ασήμαντη και τέλος.Μάθε να ζητάς βοήθεια και να προστατεύεις τον εαυτό σου.Κανείς άλλος δεν θα το κάνει για σένα.
30.3.2016 | 02:39
Πολυ ασχημο συναισθημα!
Ποσο λυπηρο να νιωθεις οτι εισαι ενα τιποτα.. ενα απολυτο, ολοκληρωτικο τιποτα! Ενας ανθρωπος χωρις ουσια, χωρις νοημα υπαρξης, χωρις τιποτα.. τα 4 χρονια > στη αρχη μου φαινονταν βουνο, ελεγα δεν θα περασουν.. το 1ο σχεδον εφυγε χωρις να το καταλαβω (οχι σε μερικες περιπτωσεις δεν ισχυει αυτο που λενε οταν περνας καλα δεν καταλαβαινεις ποτε κυλαει ο χρονος). Μεινανε 3 και κατι.. ευχομαι να περασουν κι αυτα οσο πιο γρηγορα γινεται.. Δεν μισω την πολη, μισω τον εαυτο μου! Κοιτω πισω να δω τι εκανα τοσα χρονια στη ζωη μου και μαντεψτε τι συνειδητοποιησα; Ενα ΤΙΠΟΤΑ! Τελικα μερικες φορες αλλιως σχεδιαζεις τα πραγματα και αλλιως σου ρχονται (σε μενα αυτο συμβαινει αρκετα συχνα)Υ.Γ.: δεν παιζει να υπαρχει πιο ανουσιος και ασημαντος ανθρωπος απο μενα (και ΝΑΙ αισθανομαι χειροτερα κι απ την Ματινα Μανταρινακη-ασημαντο μυρμηγκακι χαχαχαχα).Βασικα κι αυτο που κανω τωρα ανουσιο ειναι.. μαλλον εχω εθιστει στην ασημαντοτητα.
1
