ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
12.4.2016 | 19:30

Τον τελευταίο καιρό..

Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων. Βλέπω ολοένα και πιο συχνά γύρω μου τους ανθρώπους σαν να θέλουν να κερδίσουν την πιο όμορφη φιλική, ερωτική ή συναδελφική σχέση χωρίς όμως να χάσουν τίποτα από τη βολή τους, χωρίς να παραχωρήσουν χιλιοστό από το ζωτικό τους χώρο, χωρίς να επιτρέπουν ούτε μια ρωγμή στο προσωπείο που διάλεξαν να τους αντιπροσωπεύει στον έξω κόσμο. Ολοένα και πιο συχνά οι άνθρωπο κλείνονται ερμητικά στο μικρόκοσμό τους, τη ίδια στιγμή που λαχταρούν να εισπράξουν ενδιαφέρον και νοιάξιμο.Κάποτε αυτό θα με πλήγωνε, τώρα πια αρχίζω να αποδέχομαι πως οι αληθινές σχέσεις – αυτές που για χάρη τους βάζεις το χέρι σου στη φωτιά – είναι λιγοστές. Γράφω μόνο τις σκέψεις μου, που ίσως να είναι και αφελείς και εκτός πραγματικότητας. Πολύ θα το ήθελα οι σχέσεις μας να έχουν όλες χάπι-εντ, μάλλον όμως αυτό δεν συμβαίνει.Ο χορός της ζωής έχει τους δικούς του ρυθμούς κι εμείς μαθαίνουμε αδιάκοπα τα βήματα που ολοένα αλλάζουν καθώς κυλάει ο καιρός… Πολύ θα ήθελα να διαβάσω τα σχόλιά σας. Αναρωτιέμαι αν όλα τα παραπάνω είναι δική μου αίσθηση ή υπάρχουν κι άλλοι που έχουν την ίδια γνώμη με μένα.
1
 
 
 
 
σχόλια
Ταυτίζομαι! Είναι απίστευτο που συνεχώς τα στάνταρ μας για τους άλλους ανεβαίνουν, χωρίς να κοιτάμε τη δική μας την καμπούρα, ζητάμε, ζητάμε, ζητάμε...αλλά όταν έρθει η ώρα να δώσουμε (γιατί σε μια ισορροπημένη σχέση και θα πάρεις και θα δώσεις) κάπως σκαλώνει το πράγμα. Η σχέση (φιλική ή ερωτική) είναι μια "επένδυση", ο καθένας όμως για δικούς του λόγους(να την έχει ξαναπατήσει και να μην εμπιστεύεται κανέναν, να είναι χαρακτήρας που εκμεταλλεύεται, να είναι κλειστός κ.α.) φοβάται ή απλά δε θέλει να επενδύσει. Προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχει πλέον και η έννοια της συλλογικότητας (σε πρακτικό επίπεδο), δηλαδή πιστεύουμε πως δεν έχουμε και ιδιαίτερη ανάγκη από τους άλλους ανθρώπους, οπότε δεν αξίζει να προσπαθούμε για να τους κρατήσουμε, άσε που σκεφτόμαστε ότι κάποιος άλλος μπορεί να βρεθεί, καθώς ως γνωστόν "ουδείς αναντικατάστατος"! Οπότε καταλήγουμε στο γεγονός ότι δεν εμβαθύνουμε στις σχέσεις όσο θα έπρεπε, δεν αφιερώνουμε το χρόνο και το ενδιαφέρον που "απαιτεί" μια σχέση για να εξελιχθεί και καταλήγουμε σε φλατ καταστάσεις. Δι εντ.
Scroll to top icon